Ik luister vaak naar de radio, vooral naar de ochtend- en avonduitzendingen, soms als ik met de wagen op weg ben naar 1 of andere vergadering, aanschuivend in de file. Ik krijg dan veel informatie over de politieke issues van het moment, issues die de volgende dag alweer ver weg lijken te zijn.
De haast, drukte, snelheid en oppervlakkigheid waarmee in onze samenleving vaak gecommuniceerd (moet) worden, komt de juistheid en de grondigheid van de berichtgeving zelden ten goede. De druk en zenuwachtigheid die de journalist van dienst vaak bij elke vraag opvoert bij de politicus die hij ondervraagt, is vaak ergerlijk.
Een rustige en genuanceerde uitleg is tijdens dit ochtendlijk radio-luisteren niet aan de orde. De inspiratie ligt niet zelden bij een ongenuanceerd krantenartikel zoals enkele dagen geleden in Het Laatste Nieuws het geval was. Daar stond immers te lezen dat Open Vld zich verzette tegen een besparing van 6% op de toelagen in het Vlaams parlement aan politieke partijen.
Ten eerste: over lonen aan politici en toelagen aan politieke partijen kan je zelden het debat winnen. Iedereen heeft wel een reden om te vinden dat die te hoog, te riant of te weinig responsabiliserend zijn.
Ten tweede, en vooral, moet over elk politiek onderwerp in de media de weergave van de partijstellingname natuurlijk correct zijn. Dat was in deze NIET het geval. Integendeel: Open Vld is voorstander van een grondig debat over de partijfinanciering, zonder om het even welk heilig huisje te sparen, meer besparen was dus de boodschap van de partij. Dit standpunt is niet evident want het Vlaams parlement moet daarvoor ook het debat aangaan met de andere parlementen in België en met alle politieke partijen. Een moedig standpunt dus.
Maar dit bleek niet uit de nieuwsberichten van dinsdagochtend. Slechts 1 deel van het Open Vld-verhaal werd gebracht namelijk dat de partij niet akkoord ging met het voorstel zoals het op de tafel lag. Dat de partij veel verder wil gaan in de besparing werd niet vermeld, de fractieleider werd zelfs de mond gesnoerd in de ochtend-uitzending van radio 1 toen hij het standpunt volledig wilde duiden en toelichten. Het duurde dus ook slechts enkele minuten vooraleer kampioen-twitteraar Francken, die bloed rook, deze verkeerde stellingen met nog meer leugens en onzin via social media verspreidde en Open Vld daarmee frontaal torpedeerde.
Dit alles groeide binnen de kortste keren uit tot een staaltje van je reinste volksverlakkerij, gebrek aan ernst en gedegenheid vanwege de betrokken journalisten en gebrek aan enig inzicht in de werking van de hedendaagse nieuwsberichtgeving, inclusief het creëren van een perceptieverhaal vanwege de betrokken (te brave, te naïeve?) fractieleider van Open Vld.
Les van het verhaal? Na een dramatische peiling voor Open Vld van vorige week, zwijg je misschien beter even over een gevoelig onderwerp als partijfinanciering als deze communicatie niet heel helder en eenvoudig kan gebracht worden.
Dezelfde avond gooide Bart Tommelein zijn kandidatuur voor het partijvoorzitterschap in de media. Goede zaak! En het juiste moment om de aandacht af te leiden van een mismeesterd verhaal over partijfinanciering. Bart weet tenminste hoe en wanneer moet gecommuniceerd worden. In deze perceptie-tijden is dat misschien wel de belangrijkste eigenschap die een partijvoorzitter moet hebben!