Tijdens de voorbije weken werd op verscheidene fora duchtig gediscussieerd over de inhoud van het begrip vrijheid. Het staat hoog in ons liberaal vaandel, onze partij is geboren uit de bescherming en de propaganda van het begrip.
In de 19de eeuw was het duidelijk een thema waar nog hard voor gestreden moest worden, vooral in het belang van minder gefortuneerden en mensen die om welke reden ook minder kansen kregen in de maatschappij.
Sindsdien is onze samenleving er, met het oog op vrijheid, met rasse schreden op vooruitgegaan. Onder meer door de impulsen van vooraanstaande liberalen en de strijd van hun beweging, zijn allerlei wetten tot stand gekomen die meer democratie, meer kansen, meer mogelijkheden, meer gelijkberechtiging, kortom meer liberalisme voor iedereen hebben gerealiseerd.
Vandaag beschikt zowat iedereen over veel vrijheid, maar, jammer genoeg wordt ze soms onheus gebruikt. Onze vrijheid gaat immers slechts zover tot ze de vrijheid van anderen bedreigt.
Wij zijn niet vrij om iemand te slaan, dat lijkt duidelijk, maar ook niet om iemand te discrimineren, te pesten of uit te schelden. Als we dat doen, schenden we de fysieke en/of psychische integriteit van een medemens die we daarmee kwetsen en een stuk vrijheid ontnemen.
Het is dus niet correct wat sommige politici van rechts beweren, namelijk dat zowat alles mag gezegd en geroepen worden want, vinden zij, wij zijn vrij en vrije meningsuiting is daarbij cruciaal.
Er is een grens die men niet oversteekt. Een maatschappij is pas vrij als ieder individu die ertoe hoort, vrij is. Vrijheid houdt heel veel rekening met algemeen belang en met kansen geven aan diegenen die ze nog niet gegrepen hebben.
Liberaal zijn is een wijze van zijn en van leven, van openstaan voor vooruitgang en van geloven in nieuwe kansen. En van samenspraak over waar onze vrijheid eindigt omdat die van anderen bedreigd wordt!