Wat in de voorbije 3 decennia overal, maar zeker ook in onze stad, het felst aan verandering onderhevig is geweest, is ontegensprekelijk de communicatie met de burger in al haar vormen.
Een woord blijft een woord, een tekst een tekst en een gesprek een gesprek, maar ook deze simpelste manieren om zich uit te drukken en om informatie over te brengen, zijn op hun eeuwenoude fundamenten gaan daveren onder invloed van de digitale revolutie.
De vlucht die de sociale media nemen en de plaats die zij opeisen in het dagelijks informatiecircuit is van een ongekend niveau, en heeft onze levens ontegensprekelijk sneller, hectischer en minder beheersbaar gemaakt.
Diegenen die omstreeks 1995 dachten dat het hun tijd nog wel zou duren en dat ze geen inspanningen hoefden te doen om het hele ICT- kluwen onder de knie te krijgen, zijn (letterlijk) in snelheid gepakt: meestappen of afhaken was zeker in de publieke sector en voor al wie er werkzaam was en is, de enige optie.
Het enige informatiekanaal dat onze stad destijds rijk was, “Infolier” is al lang gemoderniseerd tot “De Peperbus”. Het werd daarbij slechts één van de vele kanalen die gehanteerd worden om de burger te informeren.
In al die jaren is ook de mondigheid van de burger tot volle wasdom gekomen. Hij wil niet alleen geïnformeerd worden, maar eist ook samenspraak met het bestuur. Dat is goed, want was toch het uiteindelijke doel van het streven naar democratisering van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw?
Vooral lokale overheden zijn uitstekend geplaatst om in te gaan op dit rechtstreekse contact en te zoeken naar structurele kanalen. Deze zorgen niet alleen voor informatieverstrekking maar ook voor dialoog tussen bestuur en alle bewoners die daar behoefte aan hebben, zonder uitsluiting van welke thema’s dan ook.
Natuurlijk zijn facebook, instagram, twitter, websites en andere interactieve tools daar uiterst geschikt voor maar uiteindelijk gaat niets boven het persoonlijke contact en het rechtstreekse gesprek.
Eigenlijk is dat altijd zo geweest en is dat ook de reden waarom van politici in het algemeen en van lokale politici in het bijzonder, wordt verwacht dat zij veel aanwezig zijn op allerlei activiteiten en manifestaties in hun stad of gemeente.
Maar informatie- en communicatiebeleid mag niet afhangen van de toevallige aanwezigheid op events. Informatie-en communicatiebeleid moet structureel verankerd worden in de dagelijkse werking van een lokaal bestuur.
In elke wijk bijvoorbeeld via wijk-of buurtcomités die de vinger aan de pols houden en hun burgemeester en schepenen rechtstreeks kunnen bevragen en niet alleen via gemeenteraadsleden op de gemeenteraad, via mailverkeer of klachtenmeldingen!
De onmiddellijke noden van burgers in bepaalde omstandigheden zullen ook sneller gedetecteerd worden. Als de contacten structureel verlopen met politieke bestuurders en stedelijke personeelsleden als ondersteuners en opvolgers, moet het mogelijk zijn een efficiënte vorm van rechtstreekse democratie tot stand te brengen.
Het zal bestuurders ook in staat stellen beter, persoonlijker en directer uit te leggen waarom bepaalde beslissingen voorgesteld worden. En dit niet in de plaats van digitale communicatie of van discussies op de gemeenteraad en het schepencollege maar als aanvulling ervan. Win/win dus voor iedereen!
Marleen Vanderpoorten