Wim Govaerts geeft een lezing over zijn boek “Bevochten – Bezet – Bevrijd” in CC Vredeberg op donderdagavond 2 februari om 20 uur.
Meer informatie voor de inschrijving vindt u hier: Flyer lezing en tentoonstelling RV
| Zaterdag 15 oktober organiseren Campus Willems en Willemsfonds Antwerpen de tweede vorming van dit najaar. Gewezen Vlaams minister van Onderwijs Marleen Vanderpoorten geeft een boekvoorstelling over In mijn hoofd en in mijn hart.
In mijn hoofd en in mijn hart geeft een persoonlijke inkijk achter de coulissen van “32 jaar stadhuis”. Vanderpoorten beschreef het wel en wee, de twijfels en bekommernissen maar ook de drijfveren van wie mee aan het roer staat van het stedelijk beleid. Huidig directrice van het GO! Koninklijk Atheneum te Antwerpen Karin Heremans geeft het voorwoord. Vanuit die functie ontwikkelde ze een ruime expertise in diversiteitsmanagement en preventie radicalisering en polarisering. De Oekraïense saxofonist Illia Vasiachkin zorgt voor een streepje jazz en klassieke muziek. Tijdens zijn voorstelling combineert hij de tradities van de Europese en Oekraïense cultuur met het inherente Oekraïense karakter van interpretatie. Programma: · 14u30: Deuren open · 15u: Verwelkoming door WF Antwerpen · 15u10: Voorwoord door Karin Heremans · 15u20: Marleen Vanderpoorten · 16u15: Signeersessie + receptie · 17u: Einde Adres: Maagdenhuis, Lange Gasthuisstraat 33, 2000 Antwerpen |
||
Recht en Vrijheid in samenwerking met vzw Mondiale Werken regio Lier organiseren een debatavond over “Kinderen van de oorlog”.
Oorlog is te ernstig om alleen aan historici over te laten.
Kinderen van verzetsleden uit de Tweede Wereldoorlog en van hedendaagse oorlogen (Jemen, Afghanistan, Oekraïne…) brengen getuigenissen over de impact van deze gebeurtenissen op hun leven.
Dinsdag 11 oktober 2022 om 20 uur in zaal Den Bril, Bril 6 te Lier.
INKOM GRATIS.
De uitnodiging vindt u hier
“In mijn hoofd en in mijn hart” geeft een persoonlijke inkijk achter de coulissen van “32 jaar stadhuis”.
Marleen Vanderpoorten beschrijft het wel en wee, de twijfels en bekommernissen
maar ook de drijfveren van wie mee aan het roer staat van het stedelijk beleid.
Mooie momenten en positieve ervaringen wisselen af met bedenkingen over wat beter kon.
U kan “In mijn hoofd en in mijn hart” (prijs: 23 euro) bestellen via 0476 40 40 75 of marleen.vanderpoorten@outlook.com.
Het boek wordt in Lier en Koningshooikt aan huis bezorgd.
“In mijn hoofd en in mijn hart” kan vanaf 26 maart
eveneens bekomen worden bij:
Standaard boekhandels
Dagbladhandel Declerc, Grote Markt 21, Lier
Krantenkopje, Eikelstraat 23, Lier
Het boek kan ook verzonden worden, mits 6 euro portkosten
Beste lezer,
Donderdag 31 maart om 20 uur geef ik in het stadhuis een lezing over mijn grootvader, Arthur Vanderpoorten onder de titel “Een liberale Vlaming in België”.
Ik zal u meenemen doorheen zijn leven met de nadruk op zijn politieke loopbaan en zijn ervaringen in de concentratiekampen tijdens WOII.
De titel verwijst naar de headlines die hij aanhield door zijn ganse carrière: overtuigd liberaal en Vlaamsgezind maar zonder voor een onafhankelijk België te pleiten, integendeel. Emancipatie van gans de bevolking door goed onderwijs en veel aandacht voor het belang van een goed draaiende economie voor ieders welstand waren aandachtspunten die hij nauwgezet vasthield.
Het is een wrede speling van het lot dat iemand die steeds compromis- en overlegbereid was en zoveel mensen hielp te ontkomen aan het nazi-regime, zelf het slachtoffer werd van verraad en deportatie met de dood als gevolg.
De lezing is een organisatie van de Socio-Culturele Liberale Vrouwen en Recht & Vrijheid. Beide verenigingen nodigen u graag uit op deze avond die omkaderd wordt door muziek van leerlingen van de Lierse podiumacademie en door kunstwerken van de drie “huisartiesten” van Recht & Vrijheid.
De toegang is gratis en inschrijven kan via secretariaat@vldlier.be of 0476/59 96 21.
Ik hoop u alvast te ontmoeten.
Marleen
Zoals bij de start van elk nieuw jaar, vlogen de eerste dagen van het spiksplinternieuwe 2022 opnieuw goede wensen aan familie, vrienden en bekenden over en weer. “Een goede gezondheid” was er altijd al bij. Dit keer is de wens echter verworden tot een reuzegrote hoop dat we met z’n allen over niet al te lange tijd opnieuw met minder angst voor het nog steeds wild om zich heen grijpende virus met elkaar zullen kunnen omgaan.
Wie vorig jaar nog dacht dat een vaccin al het doemdenken zou verjagen, weet intussen beter. De coronacrisis blijft complexer en veelomvattender dan we dachten.
Ook wetenschappers en politici hebben zich bij momenten vergist. En eigenlijk is dat niet verwonderlijk. Een pandemie van deze omvang hebben we in moderne tijden, met de huidige stand van de wetenschap en de geneeskunde, niet meer voor mogelijk geacht.
Het is alsof het virus ons tot nederigheid heeft gedwongen, zijn vingertje heeft opgestoken en ons heeft laten weten dat we niet al te arrogant moeten denken dat we voor elk probleem een oplossing kunnen voorzien!
Deze vaststelling maakt het nog moeilijker om de antivaxers, en in uitbreiding al diegenen die bedenkingen hebben bij het coronabeleid, te overtuigen van de juiste weg die beleidsmakers uitzetten.
Anti-coronamaatregelen uitwerken gebeurt met vallen en opstaan. Dat is niet vreemd want de problemen zijn nieuw en een totaaloplossing is er niet: elke mens reageert anders op het virus en nieuwe varianten zijn telkens opnieuw een bedreiging. Wetenschappers en politici moeten wikken en wegen, beslissen en afwachten of hun besluiten voldoende effect én voldoende draagkracht hebben om stand te houden.
Er is veel begrip bij het overgrote deel van de bevolking voor de moeilijkheidsgraad van de problematiek waar we bijna twee jaar mee kampen. Velen doen wat van hen gevraagd wordt en zoeken mee naar doordacht en verdraagbaar gedrag in hun eigen omgeving.
Anderzijds is het duidelijk dat de polarisatie in de samenleving toeneemt: fysieke confrontaties tussen burgers en de overheid doen zich vandaag in zowat elk land voor en nemen toe in hardnekkigheid. Bovendien zit er weinig lijn in het verzet, alleen een “anti”-gevoel drijft boven en is gemeenschappelijk.
Bij eerdere betogingen in Brussel bleek reeds dat het waarom van deelname aan een manifestatie heel verschillend kan zijn, van linkse tot extreemrechtse overtuigingen, van spiritueel denken tot plat relschoppen… Alleen de wil om tegen de overheid te ageren drijft deze mensen naar elkaar toe. Dit alles maakt het nog moeilijker om de tegenstanders van het beleid én de twijfelaars met glasheldere argumenten te overtuigen.
We moeten op mensen blijven inpraten en uitleggen wat het nut is van maatregelen. We moeten vooral zeggen waarom het belangrijk is om regels samen te volgen en samen uit te dragen. De eigen, persoonlijke, hier-en-nu-vrijheid, staat even op een lager pitje.
Alleen als de volledige samenleving vrij is, kunnen we als individu ten volle van onze eigen vrijheid genieten. Daar moeten we voor vechten, maar dat kunnen we alleen samen!
Onlangs werd onze nieuwe vereniging “Recht en Vrijheid” officieel voorgesteld aan de pers, en dus aan het grote publiek. Deze nieuwe Lierse vereniging vraagt aandacht voor de herdenking van de wereldoorlogen in het algemeen, voor de gruwelen van de bezettingsjaren in Lier en Koningshooikt in het bijzonder, maar ook voor de vrijheden in een democratie en de mensenrechten.
Deze herfst en volgend jaar wil Recht en Vrijheid door het organiseren van allerlei projecten deze thema’s onder de aandacht brengen. In een eerste evenement wordt in samenwerking met de Lierse beeldacademie en de podiumacademie “Zing de bevrijding” gebracht. Koren en solisten zullen bevrijdingsliederen zingen en enkele kunstenaars zullen het oorlogsthema in schilderijen en beelden tonen.
Het is de bedoeling van Recht en Vrijheid ook jongeren met het thema van de oorlogsgruwelen te confronteren. Daarom wordt, naast een aantal lezingen, ook een lessenreeks uitgewerkt voor scholen en zal volgend jaar een paneldiscussie rond “Kinderen van de oorlog en de migratie” georganiseerd worden.
De vereniging is opgericht in het kader van de herdenking van het einde van WOII, in 2020 75 jaar geleden. Wegens de corona-beperkingen was het echter niet mogelijk deze verjaardag met evenementen onder de aandacht te brengen. Nu kan dit wel.
Meteen is de optie genomen het niet alleen bij herdenking te houden maar ook in de toekomst weerkerende momenten te voorzien om, aan de ene kant, de historische feiten te herdenken en, aan de andere kant, gevolgen van actuele schendingen van de mensenrechten onder de aandacht te brengen.
Steunend lid worden kan via storting van een vrijwillige bijdrage op rekeningnummer BE49 0018 8331 0671 met de vermelding “Steun Recht en Vrijheid”
PROGRAMMA
11.11.2021 Zing de bevrijding
09.12.21 Vrouwen in het verzet tijdens WOII (causerie W. Adriaens)
12.12.21 Lezing Verzet loont (lezing W. Adriaens)
19.01.22 Muziek tijdens 2 WO (Lezing G Hendricx)
31.03.22 Lezing Arthur Vanderpoorten (M. Vanderpoorten)
08.05.22 Bloemenhulde monument Ritakapel (Dag v/d democratie)
xx.06.22 Lierse kinderen van de oorlog (Getuigenissen)
xx.11.22 Het lot van de Joodse inwoners in Lier (W. Adriaens en L. Schram)
xx.xx.22 Oorlogsmisdaden aan het Oostfront (Lezing F. Sebrechts )
Stilaan beginnen we uit het ergste keurslijf van de corona-maatregelen te kruipen. De angst om zelf ziek te worden of een zieke in de onmiddellijke familie-of vriendenkring te hebben, begint af te nemen.
Op tijd en stond moeten we ons echter blijven realiseren dat het gevaar niet geweken is en dat we erg voorzichtig moeten blijven: social distancing en mondmaskers blijven aan de orde, nog maandenlang.
Het lossen van de strengste maatregelen houdt ook in dat we met 1 oog naar buitenlandse vakantieverblijven beginnen te lonken en dat we uitkijken naar de randvoorwaarden om op een terras in de stad iets te gaan drinken of te gaan eten: hoe, wanneer, hoelang, en vooral met wie?
Kunnen we met de ganse familie een bbq organiseren, een jaarlijkse traditie in juni ? En kan ik in juli mijn verjaardag vieren met kinderen en alle kleinkinderen samen? We kijken hoopvol uit naar de mogelijkheden…maar natuurlijk zijn dit luxeproblemen, laat ons ook dat beseffen.
Zoals meestal als de ergste onzekerheid is weggeëbd en mensen zich geruster gaan voelen, begint nu de zogenaamde “analyse” van wie wat wanneer heeft beslist en waarom dat zo gebeurde. Hebben politici teveel naar de experten geluisterd? Zijn experten het onderling wel altijd eens geweest? Waarom wordt meer naar de ene dan naar de andere wetenschapper geluisterd? Hebben politici altijd in team beslist of hebben sommigen, hun bergenhoge ego indachtig, toch in hun eentje maatregelen afgekondigd of geïnterpreteerd?
Niets valt uit te sluiten maar over het algemeen vind ik dat noch experten noch politici de kritiek en de verwijten verdienen die hier en daar opsteekt. Op deze corona-crisis was niemand voorzien, laat staan voorbereid. Velen hebben alles uit zichzelf gehaald om maatregelen uit te werken die de pandemie zou indijken en om diegenen te helpen die slachtoffer werden van de ongeziene kaalslag, sociaal, economisch en cultureel.
Natuurlijk zijn we er nog niet: een relanceplan op alle niveaus en op alle domeinen zal moeten uitgewerkt worden om de ellende die voor velen gecreëerd is, te verlichten. Onze stad, ons land, de hele wereld zal zich moeten herstellen mits een even strenge discipline als die waarmee de pandemie ingedijkt werd. En dat zal veel eendracht en positieve ingesteldheid vragen.
Misschien is dat wel de cruciale vraag: kunnen we voldoende mentale volwassenheid opbrengen ons niet laten gaan in verwijten en negativisme maar, schouder aan schouder, de stad, het land en de wereld een nieuwe elan te geven.
Verwijten lossen niets op, teamspirit en toekomst-denken des te meer!
Ondanks alle belemmeringen die corona-maatregelen ons opleggen, blijft onze stad werken en kennen tal dossiers hun gewoon verloop. Dit is o.a. het geval voor de restauratie van het hekwerk van ons stadhuis.
Reeds in 2012 werd een grondig onderzoek opgestart naar de staat van het hekwerk op de pui en het balkon van het stadhuis. Dit hekwerk maakt deel uit van het oorspronkelijk ontwerp en de originele uitvoering van het stadhuis door Jan Pieter Van Bauerscheidt de Jonge in 1744. In 1890 werd het grondig hersteld (en aangevuld) door Lodewijk Van Boeckel.
Het hekwerk is van smeedijzer maar op de pui werd het smeedwerk versierd door koperen drijfwerk. Vorig jaar werd het dossier eindelijk voor restauratie opgepakt en toegewezen aan de firma Remmen. Deze stelde vast dat, om een grondige en duurzame restauratie mogelijk te maken, het drijfwerk (680 stukken) moest verwijderd worden omdat corrosie vooral de hechtingen tussen koper en smeedijzer had aangetast.
De meerkost hiervoor van 36.000 euro werd door de gemeenteraad bovenop de initiële kost van 80.000 euro goedgekeurd zodat de restauratie een aanvang kon nemen. Dezer dagen wordt de laatste hand gelegd aan de terugplaatsing van het hekwerk dat opnieuw de historische en originele kleur heeft gekregen, donkergroen i.p.v. zwart.
Het gerestaureerde hekwerk geeft, samen met de heraangelegde rijbaan van de Grote Markt, het centrum van onze stad opnieuw een waardig cachet. De restauratie van het hekwerk werd gefilmd en zal te zien zijn op de website van de stad EN bij het onthaal van toeristen in de hal van het stadhuis.
Recente reacties