Zondag 14 oktober
Verkiezingsdag: altijd een hoogdag, hoe de kaarten ook geschud worden.
De spanning wordt opgebouwd bij de wandeling naar de stemlokalen. Veel mensen wuiven uitbundig of blijven staan om een praatje te maken, anderen lopen snel door en lijken vooral blij dat de verkiezingen straks achter de rug zullen zijn.
Met enkele medekandidaten drinken we koffie, sommigen beginnen al aan een Duveltje,…nog enkele uren en de eerste uitslagen zullen binnen lopen.
Thuis begin ik op te ruimen: affiches en polyprops van de ramen, ramen poetsen, living opruimen en stofzuigen, alleen wat dienstig zou kunnen zijn voor eventuele onderhandelingen leg ik op een stapel op de tafel.
Om 14u vertrek ik naar ons kieslokaal waar een scherm voor Lierse uitslagen en een televisie voor alle uitslagen, al opgesteld staan.
Rond 15u krijg ik een signaal van de eerste getelde stembus: onze partij doet het goed, ook onze coalitiepartner blijkt in deze stembus stand te houden en blijft ver-, veruit de allergrootste partij van Lier..
Zoals ik al zo vaak heb verteld aan mijn medekandidaten: de eerste uitslagen geven een indicatie die nog zelden ten gronde wijzigt…
De uitslag van de eerste getelde stembus, blijkt de einduitslag dicht te benaderen: N-VA blijft ongenaakbaar in Lier, wij winnen een zetel, zijn duidelijk de tweede Lierse partij, versterken daardoor de bestaande coalitie en al onze kandidaten zetten een heel mooie score neer! De nieuwe oppositie bestaat uit partijen die lichtjes winnen of verliezen, maar zonder potten te breken in welke zin ook.
De kloof met N-VA dichten, zoals ik gehoopt had, is maar een klein beetje gelukt…Deze vaststelling maakt dat ik mij niet echt enthousiast kan voelen, ook al is onze score heel mooi.
Morgen analyseren we verder, met een helder hoofd en een betere kijk op wat toekomstmogelijkheden zijn!
Zaterdag 13 oktober
Laatstse campagnedag. Nog altijd zomerweer. Gezellige marktwandeling was dus mogelijk. Enige smet op onze fijne campagne komt van onze twee Walters die in de loop van vorige week werden opgenomen in het ziekenhuis. De ene met een heupbreuk ten gevolge van een val na een vergadering van voorzitters voor de telbureau’s; de andere, opperkreuner Walter nadat hij onwel was geworden bij een doktersbezoek. Twee sterkhouders, de eerste om zijn ervaring en technische kennis, de tweede als belangrijke medekandidaat en stemmentrekker. Spijtig dat ze er morgen niet bij zullen zijn uit het vernemen van de resultaten! Gelukkig zijn ze beiden aan de betere hand, en gezondheid gaat nu eenmaal voor alles.
In de namiddag hebben we nog een korte vergadering gehad met de laatste instructies voor onze getuigen en een nadien een korte terugkoppeling met onze kandidaat.
De campagne is nu voorbij. We hebben er alles aan gedaan om een goede uitslag te halen: goede en ijverige kandidaten, boeiend en vooruitstrevend programma, intense campagne,…
Nu is het aan de kiezer.
Morgen worden de teerlingen geworpen en kan het schaakspel voor een nieuwe coalitie voor Lier van start gaan.
Vrijdag 12 oktober
Vanavond enkele debatten proberen mee te pikken op televisie. In de voorbije weken heb ik zo goed als geen TV-programma’s bekeken. Ik heb ze wel gehoord op de radio, vooral ’s morgens en vooral over of met Antwerpse politici. Antwerpen, en in mindere mate Gent, zullen zondag wel opnieuw de hot items zijn als de verkiezingsuitslagen beginnen binnen te lopen. Door de combinatie van heel grote stad, dus veel kiespotentieel, én kopstukken van alle poliktieke partijen daar present als kandidaat, is het ook logisch dat er heel veel media-aandacht naar Antwerpen en Gent is gegaan. Bovendien maakt BDW, als burgemeester van de grootste Vlaamse stad en voorzitter van de grootste Vlaamse partij, de uitdaging voor anderen des te groter. De grootste en ogenschijnlijk sterkste verslaan: dat wil toch iedereen in de politiek?
Veel debatten over debatten heb ik ook gehoord: wie deed het goed, wie kwam als sterkste naar voor bij welk thema en welke conclusie kan daar dan aan gekoppeld worden? Soms vind ik het wat vreemd, hoe journalisten en politieke analisten heel vrijblijvend hun licht durven laten schijnen over het politieke handelen van deze en gene politicus. Altijd gemakkelijk om aan de zijlijn te staan en commentaar te leveren. Vaak met een minimum aan respect. Terwijl toch elke politicus, van welke partij ook, zijn best doet en zich inzet voor wat in zijn of haar ogen een betere samenleving kan zijn. Gefundeerde kritiek op standpunten moet natuurlijk altijd kunnen zolang het maar respectvol en gebaseerd op juiste feiten blijft. Ik merk vaak dat journalisten nooit langer dan enkele jaren terug gaan in het verleden. Nochtans is, om een probleem te doorgronden en goed te kunnen inschatten, juist dàt wel nodig…”We hebben geen tijd, moeten snel zijn, zijn met te weinig,…” hoor ik de journalisten in kwestie al zuchten…Dat zal wel kloppen, maar degelijkheid en betrouwbaarheid moet toch een uitgangspunt blijven voor elke verslaggever?
Morgen nog een laatste bezoek aan onze zaterdagse markt met zowat al onze kandidaten en nadien samen koffie drinken: teamspirit blijft voor mij een meerwaarde in elke campagne.
In de namiddag naar het verjaardagsfeestje van mijn oudste kleindochter. In de hectische campagneweken dreig je het als kandidaat soms wat te verwaarlozen, maar het warme nest van een hechte vrienden-en familiekring blijft toch het allerbelangrijkste wat er is?
Dus blijf ik zondag zeker de woorden van mijn kleinzoontje goed indachtig: “Ach Moma, als je geen burgemeester wordt, kan je meer met ons naar de zee gaan en dat is ook zo leuk…”. Ook om naar uit te kijken, toch?
Donderdag 11 oktober
Hectische dag vandaag! Het is immers niet al campagne wat de klok slaagt! De gewone werkzaamheden gaan ook door, en mijn agenda is gevuld met een aantal niet te missen vergaderingen en afspraken. Tussendoor ga ik nog even de bewoners van een woonwijk, eigendom van ons OCMW, bezoeken. De gevels van hun huizen worden gerenoveerd maar er zijn problemen met de aannemer waardoor de werken stilliggen. Dit geeft dan weer aanleiding tot ongerustheid en bezorgdheid want de herfst komt eraan en er zal meer moeten gestookt worden in deze omstandigheden…. De juiste uitleg stelt de bewoners gerust. De volgende afspraak vindt plaats op de zetel van de huisvestingsmaatschappij met de visitatiecommissie. Ik heb er alle vertrouwen in dat het rapport van deze commissie positief zal zijn: de Lierse huisvestingsmaatschappij werkt hard, er worden mooie projecten gerealiseerd met de juiste visie op sociaal wonen.
Vanavond vindt een raad van bestuur van Kazerne Dossin plaats. Even oversteken naar Mechelen dus waar honderden Bart Somertjes mij toewuiven van achter en voor ramen en etalages: mooi campagnewerk van onze Mechelse zusterafdeling!
Vanmorgen heb ik de laatste flyers van onze partij in de brievenbussen gedeponeerd. Het wordt tijd dat de campagne op zijn einde loopt: sommige brievenbussen worden blijkbaar niet meer geleegd en puilen uit van het papier. De mensen geven aan dat ze nu stilaan wel weten voor wie ze zullen kiezen en wensen ons uitgebreid succes. Anderen schijnt het allemaal niet te deren of stappen snel door. Op mijn laatste bustoer ben ik zowat alle politieke mede-en tegenstanders tegen het lijf gelopen: allemaal met de handen vol laatste brochuurtjes. Ik denk dat velen onder hen enkele vakantiedagen gespendeerd hebben aan hun deze laatste campagnedagen. Het heeft iets feestelijks en iets collegiaals, het samen toeleven naar de verkiezingsdag. Ook al weten we allemaal dat op het einde van die dag de teleurstelling ook wel erg groot kan zijn.
Het voortdurend goede weer heeft de campagne deugd gedaan, het was gewoon uitnodigend om zoveel mogelijk op straat te lopen en mensen te ontmoeten. Ons Open Vld-team heeft er een intense periode opzitten van (meestal) mooi teamwerk en, bij momenten, ook wel hard labeur: tot ’s avonds laat tuinborden plaatsen en kilometers en kilometers lopen om alle folders gebust te krijgen, vraagt wel wat inzet en energie.
Volgende week zouden we met zijn allen nieuwe schoenen kunnen gaan kopen en onze oude weggooien. Mijn zolen zijn alvast helemaal versleten! Een mooi symbolisch afscheid van deze campagne en een opsteker voor een nieuwe start!
Woensdag 10 oktober
Vandaag de feestelijke opening van ’t Knuffelweike, de dierenknuffelzone van ons woon zorgcentrum Paradijs. De stralende zon maakte er een feest van. Alle bewoners van het Paradijs waren uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de officiële verwelkoming van twee geitjes, Mieke en Sofie, drie konijntjes en drie kippen. De werknemers van Mivas hadden een prachtig onderkomen aangelegd met aangepaste verblijfplaatsen voor geiten, konijnen en kippen afzonderlijk, maar op dezelfde weide. Onder leiding van het Paradijs-personeel en met de hulp van vrijwilligers zal het onderhoud en de verzorging van de dieren verder in goede banen worden geleid. Meteen trouwens al leuk nieuws: Mieke en Sofie zijn zwanger, uitbreiding van de populatie van het Knuffelweike zal er dus sneller zijn dan oorspronkelijk gedacht…
Het project is goedgekeurd door de OCMW-raad nadat het personeel van het Paradijs met het idee was afgekomen. Het Lierse OCMW ontving een steun van de Koning Boudewijn Stichting voor de uitwerking van het project. Het samenleven van (oude) mensen, kinderen (ook het Huis van het Kind is een buur) en dieren zorgt voor tevredenheid, ontspanning en vreugde. De bewoners zullen, telkens als ze dat willen, een bezoekje aan ’t Knuffelweike kunnen brengen. Dat de bewoners tevreden zijn was duidelijk te merken toen ze de gelegenheid kregen de geitjes te strelen of de konijntjes even vast te houden…Alleen maar gelukkige gezichten dus!
Dit is het tweede project in het Paradijs waarbij we door de inzet van dieren de levenskwaliteit van onze bewoners trachten te verhogen. Tevreden mensen in ons Paradijs: belangrijke doelstelling in ons beleid. Ook in de komende jaren moeten we verder werken aan manieren om vereenzaming van oudere mensen tegen te gaan en hun levensvreugde te verhogen!
Dinsdag 9 oktober
Bij frituur Ferre bestaat de traditie om voor elke gemeenteraadsverkiezing een peiling te organiseren onder de frituurbezoekers. De Ferre zelf, frituuruitbater sinds jaren, is de drijvende kracht achter de peiling. Als neef van onze vroegere liberale schepen van middenstand en toerisme, Jan Hendrickx, zit de politieke interesse in zijn DNA. Onvoorwaardelijke fan van neef Jan, criticus en raadgever in hart en nieren voor alle andere politici van Lier en ver daarbuiten. Met uitgesproken meningen over zowat alles wat er in Lier gebeurt: van de verkeersafwikkeling in het centrum van de stad, over het onderhoud van de parking achter zijn frituur tot de (financiële) verdiensten van de burgemeester, de schepenen en bij uitbreiding alle politici…: de Ferre heeft overal zijn gedacht over en verkondigt het meestal met veel bravoure van achter zijn toog in zijn nette frituur.
Soms, als ik zijn frituur passeer (frieten eten doe ik al een tijdje bijna nooit, dus stap ik zijn frituur ook zelden binnen), roept hij mij en moet ik even binnen komen, of komt hij naar buiten om mij goede raad te geven. Hij neemt ook nooit een blad voor de mond. Bij deze verkiezingen had ik mijn plaats moeten afstaan aan een jonger iemand, zegt hij: te oud, al te lange carrière gehad, en hoe zit dat dan wel met mijn pensioen en de cumul daarop??? Vragen en opmerkingen die hij wellicht ook vaak hoort van de frituurbezoekers die hij over de vloer krijgt. Terechte vragen dus, waar hij graag een juist antwoord op geeft!
Vorige week belde hij mij om de uitslag van zijn peiling door te geven. 239 klanten hadden gestemd: 29% voor N-VA, 16% voor Open Vld, 13% voor de stadslijst Hart voor de burger waren o.a.de scores. Ook Vlaams Belang scoorde redelijk, terwijl Groen hoegenaamd niet aan de bak kwam. Het moet gezegd dat de klanten van de Ferre over het algemeen een eerder (centrum)rechtse sympathie koesteren. De uitslag is, voor zijn cliënteel dus niet onverwacht. In hetzelfde telefoontje gaf hij mij ook goede raad mee voor bij eventuele coalitieonderhandelingen volgende zondag…Een zekere feeling voor politiek heeft hij zeker, maar wat hij mij juist influisterde? Dat is onderwerp voor een dagboekfragmentje NA de verkiezingen 🙂 :-).
Maandag 8 oktober
Vandaag laatste schepencollege voor de verkiezingen. Op onze volgende zitting, volgende maandag, zullen we weten hoe de kaarten geschud zijn door de Lierse en Hooiktse kiezer. En zullen we misschien ook al weten wie de volgende coalitiepartners, de nieuwe burgemeester en schepenen gaan worden vanaf 1 januari.
Er zullen alleszins nogal wat dingen veranderen bij de start van de nieuwe bestuursperiode. Zo zal de OCMW-raad als afzonderlijke raad niet meer bestaan, de raadsleden zullen dezelfde zijn als de gemeenteraadsleden en de OCMW-voorzitter wordt sowieso de schepen van sociale zaken, automatisch deel uitmakend van het schepencollege. Er zullen in onze stad twee raadsleden meer zijn, van 31 naar 33 zitjes gaat de gemeenteraad, en er zal een schepen minder zijn.
Van de huidige opdrachten van het OCMW zal alleen het onderzoek en de beslissing van individuele dossiers in het sociaal comité, als onafhankelijk orgaan, overeind blijven. Omdat dit deel van de wetgeving federaal is, en Wallonië niet akkoord kon gaan met de wijziging in visie van de Vlaamse overheid mbt het lokale sociale beleid, is het deel individuele steunverlening niet gewijzigd. Het maakt het geheel van de regelgeving over het sociale beleid niet echt transparant maar de Vlaamse overheid heeft er alleszins het beste van gemaakt.
Ik blijf erbij dat door het sociale beleid volledig op het niveau van schepencollege en gemeenteraad te brengen, het sociaal beleid alleen maar kan winnen.
In de huidige bestuursperiode is het in de OCMW-raad veel vaker over patrimonium gegaan dan over sociale dossiers. Door het samenbrengen van het hele welzijnsbeleid bij één schepen in het schepencollege en in de gemeenteraad, en het afschaffen van de afzonderlijke OCMW-raad, veronderstel ik dat het debat hierover ook aangezwengeld zal worden en vaker aan bod zal komen dan de voorbije jaren. Om naar uit te kijken!!!
Zondag 7 oktober
Groote Zondag! De Lierse reuzenfamilie komt buiten onder stralende zon. De familie stelt meteen een stadspartij voor met kandidaten voor het nieuwe schepencollege :-). Leuk om erbij te zijn en te genieten van het feest.
Op zondagvoormiddag heb ik van de stilte in de stad gebruik gemaakt om op mijn eentje een bustoer te ondernemen in het centrum van onze stad. Geen huisbezoeken op zondag: mensen niet storen, en daarenboven zijn er in het centrum veel winkels en appartementen waar je beter niet aanbelt om bewoners naar beneden te halen om een politieke boodschap te brengen.
Op onze bustoeren en huisbezoeken hebben mijn medekandidaten en ikzelf weer veel mooie en onbekende Lierse plekjes ontdekt: nieuwe wijken bijv.of nieuwe straten met verzorgde huizen en tuintjes, afgelegen villa’s en boerderijen, landelijke omgevingen met rust en groen als kenmerk…
Deze zondagmorgen heb ik mij echter ook geergerd aan de vuiligheid en slordigheid van sommige hoekjes in onze binnenstad. Ik raad elke medekandidaat zo’n binnensteedse wandeling aan, op een vroege zondagmorgen als het rustig is in de stad en je je ogen goed de kost kan geven: kijk naar de stoepen en de straten, de vitrines, de portieken, de brievenbussen en de bellen, de eerste en volgende verdiepingen…en stel dan een “to do”-lijstje op voor het volgende stadsbestuur.
Als ik het geluk heb om in de komende 6 jaar mee te besturen zal mijn eerste voorstel aan de collega’s zijn om samen in de stad op stap te gaan, in het centrum en ook daarbuiten. En dat “to do”-lijstje al stappend of fietsend samen op te stellen.
Er is hard gewerkt in de vorige decennia, dat weet ik beter dan wie ook, maar ik weet ook heel goed dat er nog veeeel werk aan de winkel is. Investeren moet opnieuw in een stroomversnelling komen.
Gewoon doen, is weer de boodschap!!!
Zaterdag 6 oktober
Zaterdag: marktdag in Lier. In de aanloop naar de verkiezingen is het een leuke bezigheid met zijn allen aanwezig te zijn op de markt en mensen te ontmoeten. Zeker als het prachtig weer is!
We hadden een tentje opgebouwd, mooi azuurblauw, en voor de gelegenheid onze “Ik woon graag in Lier”-flyer uit de kast gehaald. Opperburgemeester Bart Somers en zijn kompaan Koen Anciaux brachten ons vanuit Mechelen een bezoekje. Het zijn immers ook provincieraadsverkiezingen met Koen op 1, Bart als lijstduwer en onze Walter als co-lijstduwer. Enige zichtbaarheid dringt zich dan wel op. Vandaar dat een wandeling over de zaterdagse markt in aanwezigheid van onze Mechelse collega’s goed van pas kwam!
Onze Lierse coalitiegenoot had een geel/zwart tentje, pal naast het onze. Of dat dezer dagen van aard is om de gezelligheid te vergroten, betwijfel ik, toch wat mij betreft. Of moet ik leren leven met hun ware aard?
Mijn medekandidaten en ik heb hebben overigens leuke gesprekken gehad met mensen die volgens henzelf nog niet beslist hadden voor wie ze volgende week zullen kiezen. En dat is altijd meegenomen natuurlijk, want face-to-face is iemand overtuigen altijd toch nog gemakkelijker dan via een flyer en een geschreven boodschap.
Dat 14 oktober nu echt heel dichtbij komt, begin ik ook duidelijk te merken aan de manier waarop sommige mensen mij mijden of juist heel enthousiast tegemoet lopen. Dat eerste is minder fijn, het tweede des te leuker. Ik vraag zelf nooit rechtstreeks aan mensen of ze voor mij willen kiezen, ik vraag hen wel ons programma te lezen en desgevallend onze kandidaten te leren kennen.
En dan moeten ze beslissen. In eer en geweten. Niet om mij te plezieren (wel een beetje natuurlijk) maar vooral omdat ze akkoord zijn met wat we zeggen en schrijven over de toekomst van Lier. En omdat ze willen kiezen voor een open, vrije en verdraagzame partij. Dat vooral!!!
Vrijdag 5 oktober
Gisterennamiddag eerst verbazing en verwondering, nadien ontsteltenis toen het “Grijze Wolven”-bericht doorsijpelde langs krantensites tot bij onze kandidaten. Snel volgde ook een telefoontje uit de Melsensstraat om te verifiëren wat er juist aan de hand was met onze medekandidaat Yahya en zijn facebookberichten.
Yahya was gechoqueerd door de inhoud en de toon van het artikel en het filmpje maar ook heel formeel: het sharen van een bericht had in de verste verte niets te maken met welke sympathie dan ook voor de ultranationalistische Turkse beweging. Hij volgt wel de Turkse actualiteit en deelt soms berichten uit interesse maar nooit omdat hij het er mee eens is.
Hij is opgegroeid in Lier, zijn kinderen lopen er school en hij participeert ten volle aan het sportverenigingsleven en aan de activiteiten van onze partij waarvoor hij al 6 jaar gemeenteraadslid is. De ontsteltenis die zich bij hem maar misschien meer nog bij mij, en vele medekandidaten, voltrok betrof dan ook niet de persoon Yahya zelf maar wel de verspreider van het bericht, de nationale N-VA leiding.
Ik schrijf expliciet en niet zonder belang “leiding” omdat ik zeer goed weet dat dit bericht is uitgestuurd door de top van N-VA , waaronder in de eerste plaats hun directeur, notabene de lokale Lierse voorzitter van N-VA. Ik heb dan ook meer dan het vermoeden dat de aanval die N-VA gisteren inzette tegen een aantal Turkse kandidaten van alle partijen en in verschillende steden, in Lier alleszins één dimensie meer bevatte: onze partij in onze stad schaden.
Op de vraag van Belga of wij als Lierse Open Vld afstand nemen van Yahya, heb ik uitdrukkelijk “neen” gezegd. Ik vind ook dat de shares ongelukkig zijn maar wat Yahya daarover zegt , kan ik bijtreden: “Het is niet omdat ik iets deel uit de Turkse geschiedenis dat ik lid ben van de Grijze Wolven. Er zit geen agressie in mij. Dit is ook tegen mijn liberale waarden. Ik schrik ervan dat dit het niveau is waartoe de N-VA zich moet verlagen.”(in DS van 5/10)
Ook wat de DS verder schrijft, is de moeite om even aan te halen: ”Dat de N-VA op deze manier met grove hagel schiet op de andere partijen, valt slecht, valt her en der te horen.(wees gerust-MVdp) Zeker omdat er in ons land nog geen grote traditie bestaat van georganiseerd negatief campagnevoeren. Verbale tikken zijn er op overschot, dat wel, maar een objectief ogend filmpje waarin kandidaten van tegenpartijen gefileerd worden is nog van een andere orde.”
Persoonlijk ben ik zwaar geraakt en geschokt door deze manier van communiceren en campagnevoeren. Tot welke maatschappij leidt dit? Wat zit hier nog allemaal aan te komen?
Op een bijna subtiele manier wordt een kandidaat van de coalitiepartner, die geen hoofdrol speelt in de campagne, meegesleurd. Om zo de lokale tegenstander een hak te zetten? Gaat het over de aanwezigheid van 3 kandidaten behorend tot de Turkse gemeenschap op de Open Vld-lijst en wil N-VA die kandidaten en tegelijkertijd onze partij in een slecht daglicht plaatsen? Of zit er nog iets anders achter? Ik weet het niet. Maar het geeft mij een slecht gevoel en sterkt mij in mijn verzet tegen deze manier van werken die van een stad een kille, achterdochtige gemeenschap dreigt te maken waar verschillen tot conflicten worden opgeklopt en waar integratie niet wordt omarmd. Dit is Lier niet waardig!
Donderdag 4 oktober
Vandaag campagne op een laag pitje want ganse dag vergadering op de Koning Boudewijn Stichting. Kan ook even deugd doen om de focus op iets anders dan onze Lierse campagne te richten. Intussen heb ik op de voorlopig laatste bijeenkomst van onze kandidaten, in de mate van het mogelijke, proberen te schetsen op welke manier een verkiezingsdag meestal verloopt. Bij het binnenlopen van de eerste uitslagen via onze getuigen in de telbureaus kan hoop op een goede uitslag soms snel omslagen in teleurstelling, of in euforie. Beide zijn te mijden: iedereen doet zijn best en soms heeft een kandidaat met 50 unieke stemmen meer verdienste voor de partij dan een kandidaat die meer stemmen haalt, maar alleen van getrouwe medestanders. Trouwens, winnen is altijd relatief. Soms ben je als kandidaat gelukkig omdat je goed scoort, maar verliest de partij in haar geheel; soms wint de partij percenten en zetels, maar ben je als kandidaat teleurgesteld in je resultaat; soms verlies je als kandidaat en als partij, maar stap je wel in het schepencollege; of je wint als kandidaat en als partij, maar vliegt uit de bestuursmeerderheid…Het blijft dus altijd afwachten en altijd spannend, tot op het laatste moment. Maar zelfs als alles tegenvalt en er weinig te vieren valt, moet je voor ogen houden dat het leven uit meer bestaat dan uit een verloren (of gewonnen) kiescampagne… Klinkt misschien beetje als peptalk maar zit vrij dicht bij de realiteit achter de emoties die op een verkiezingsdag aan de orde zijn.
Maar vandaag hebben we nog 10 dagen om campagne te voeren. Gewoon (heel enthousiast verder) doen 🙂 🙂 is dus de boodschap
Woensdag 3 oktober
In politiek doe je nooit iets alleen. Je kan een idee aanbrengen en uitwerken, je kan mensen trachten te overtuigen en enthousiasmeren , je kan eraan trekken om het idee om te zetten in een plan en nadien in een volwaardig dossier, je kan aandringen en drukken om het niet allemaal lang te laten duren,… maar uiteindelijk heb je collega’s, medewerkers en uitvoerders nodig om van een idee een feit te maken.
Ik vind het daarom altijd fijn als op een opening van een nieuw initiatief of op een andere viering de medewerkers aan een realisatie een deel van de bloemen figuurlijk in ontvangst mogen nemen. Dat was enkele dagen geleden zeker zo bij de opening van Decathlon-Lier en nadien bij de eerstesteenlegging van de nieuwbouw voor Atheneum Louis Zimmer.
Bij Decathlon ging het om de medewerkers van de nieuwe winkel en het ondersteunend en logistiek personeel achter de schermen, bij Atheneum Louis Zimmer ging het over oud-leerkrachten en de eerste directeur, inmiddels de 90 gepasseerd… De vreugde om de erkenning zorgde meteen voor een gezellige en collegiale sfeer onder de aanwezigen.
In de politiek mis ik vaak die collegialiteit en teamspirit. Vooral over de partijgrenzen heen. Op alle niveaus. Daarenboven heb ik het gevoel dat de “ikkerigheid”, het egocentrisme in de voorbije jaren alleen maar is toegenomen. Ook in het parlement werden zelden bloemetjes uitgedeeld aan collega’s, zeker als die geen partijgenoot waren, ook al werd er in de praktijk goed samengewerkt. Het was ook niet gebruikelijk in het openbaar met lof te spreken over de verdienste van een collega van een andere partij. Ik heb nooit goed begrepen waarom. Diezelfde drang om alle eer aan zichzelf te houden? Of angst om de eigen verdienste niet vernoemd te horen?
Ego’s en grote ego’s zijn natuurlijk van alle tijden, iedereen heeft er wat van, en politiek leent zich nu eenmaal gemakkelijk tot het tentoonspreiden van dat ego, zit een beetje ingebakken in het DNA van een politicus.
In ieder geval vind ik het niet fijn als ik merk dat collega’s doen alsof de wereld door hen geschapen is en rond hen draait. In een regeringsploeg, een fractie, een partijbestuur, een schepencollege,…hoort een teamgeest te leven. De resultaten die deze verenigingen van mensen boeken, halen ze door gezamenlijk achter een idee, een plan, een uitvoering te staan. “Ik” alleen kan niets realiseren in de politiek en eigenlijk nergens.
Daarom mogen verdiensten van collega’s, en ook van voorgangers, nooit miskend worden maar moeten ze altijd benoemd worden. De teamspirit wint erbij, de solidariteit wordt groter, de gezamenlijke prestaties beter… Samenwerken loont dus ook in deze, het maakt het werken en leven ook gewoon veel fijner.
Gelukkig werk ik in ons campagneteam met een enthousiaste en gemotiveerde groep en kan ik vaak terugkoppelen op heel betrouwbare en loyale medewerkers. Dat doet deugd. Maar in het schepencollege heb ik de warmte van een collegiale ploeg vaak gemist tijdens de voorbije jaren. Verdraagzaamheid en onvoorwaardelijk respect voor elkaar waren er niet altijd het hoogste streefdoel…Jammer, onze stad verdient beter!
Dinsdag 2 oktober
Weer een heuglijk moment vandaag: de officiële aftrap van het dossier gymhal voor beide Lierse turnkringen, annex dansklas voor onze stedelijke academie!
Zoals enkele maanden geleden op de site van Atheneum campus Arthur Vanderpoorten de eerste steen werd gelegd voor de bouw van een stedelijke sporthal, was het nu op Atheneum, campus Louis Zimmer dat de officiële start werd gegeven van de werkzaamheden voor die andere belangrijke infrastructuur voor turners en dansers.
De site Atheneum campus Louis Zimmer is een prachtige groene plek in onze stad, voor vele Lierenaars nog steeds onbekend terrein. Ook vandaag hoorde ik op de korte plechtigheid heel wat verbaasde maar bewonderende reacties op de parkachtige omgeving van deze school.
Tot ongeveer 12 jaar geleden was deze plaats alleen voor leerlingen toegankelijk. Omdat ik er altijd van overtuigd was dat samenwerken tussen publieke partners, in dit geval onderwijs en stad, een enorme meerwaarde kan betekenen voor iedereen, hebben we toen de gesprekken gestart voor samenwerking in de reeds bestaande sporthal en de inplanting van een tennisclub.
Vlak aan de vesten en heel centraal in de stad, is de plek overigens uitstekend bereikbaar voor fietsers. De club kende al snel veel succes, een geliefde pleisterplaats voor sporters. Later volgde op de site een stedelijke buitenschoolse kinderopvang en nu dus een gymhal en dansklas voor onze academie.
Door deze functies en gebruikers samen te brengen, is er een spontane dynamiek ontstaan. Tegelijkertijd is Atheneum Lier een betrouwbare en constructieve partner geworden in een aantal infrastructuurwerken in onze stad. Deze samenwerking heeft de school ook meer bekendheid gegeven wat ze voor haar uitstekende pedagogische werking ook heel erg verdient.
Ook hier blijkt weer eens: samenwerken loont! Gewoon doen dus!
Maandag 1 oktober
Maandagnamiddag is het moment van het wekelijkse schepencollege. Gewoontegetrouw brengt dat ook heel wat vergaderingen in de rand hiervan mee. Vaak worden er dan ook overlegmomenten georganiseerd waar verschillende schepenen bij betrokken zijn. Vandaag was het de plechtige ondertekening van de samenwerkingsovereenkomst over het vernieuwingsproject Stationsomgeving.
Reeds in 2009 keurde de stad het “Masterplan Stadsvernieuwingsproject Stationsomgeving Lier” goed. Het project werd toen echter “on hold” gezet omwille van het doorkruisen van het dossier “Tweede Havenontsluiting”. Pas in 2013, toen de keuze van het Haventracé Lier links liet liggen, kon het masterplan herstart worden.
In 2009 was ik zelf burgemeester en vond het toen bijzonder jammer dat het plan in de diepvries belandde. Belangrijk onderdeel van het masterplan was immers de rechtstreekse ontsluiting van het station op de Ring (R16). Daardoor zou het verkeer met bestemming station buiten het centrum gehouden worden. Een hele goede zaak voor de verkeersluwte in de stad, en dus ook voor de rust en de luchtkwaliteit. Tegelijkertijd zal de doorgang vanaf het station naar de Ring en omgekeerd vlotter en veiliger worden.
Spijtig toch wel dat de doorlooptijd van dit soort dossiers zo lang duurt: net geen 10 jaar en dan steekt de eerste schop nog niet in de grond. Het was destijds Vlaams minister Steve Stevaert die alle zwarte punten wilde aanpakken en er plannen voor liet maken. In Lier waren dat er niet minder dan vijf waarvan alleen dat van de Mechelsesteenweg werd uitgevoerd zoals vooropgesteld.
Politieke besluitvorming duurt soms verschrikkelijk lang. Zeker als er verschillende partners betrokken zijn, zoals in dit geval o.a. de Vlaamse administratie, De Lijn en de NMBS… Dit Lierse dossier is een bewijs dat veel ooit wel in orde komt, mits doorzetting en geduld… Al bij al dus toch een heuglijke dag, bijna een rustdag in de campagneperiode want geen tijd voor huisbezoeken of andere campagnewerkzaamheden.
Morgen gaat de zon opnieuw schijnen, heb ik meer tijd en gaan we weer op pad… Over minder dan twee weken kennen we het verdict van de kiezer!! Zenuwachtig zijn we nog niet maar het aftellen is nu wel definitief begonnen.☺☺
Zondag 30 september
Vanmiddag werd het RTV-lijsttrekkersdebat, editie Lier, opgenomen dat zal uitgezonden worden op vrijdag 12 oktober. Vier thema’s kwamen aan bod en het debatje verliep telkens tussen twee lijsttrekkers. De onderwerpen waren mobiliteit/knip in Lier, leegstand in het kernwinkelgebied, afval en OCT’s en cultuur-en sportinfrastructuur.
Over mobiliteit en het al dan niet knippen van de verkeersstroom in onze stad debatteerden voor N-VA burgemeester Boogaerts tegen PVDA-er Nick Mertens: beetje mat zonder nieuwigheden te verkondigen. Toch wel opvallend: de bocht die N-VA sinds de vorige verkiezingen gemaakt heeft in het mobiliteitsdebat. In 2012 zou N-VA de hele circulatie herbekijken en veranderen, dat is niet gebeurd en nu is het goed zoals het is, volgens Boogaerts. En dus toen ook al was…denk ik dan…
Zelf had ik in het tweede debatje Marcel Taelman van Hart van de Burger als tegenspeler. Leegstand een halt toeroepen is een prominent punt is ons programma : de stad met water, groen en open pleinen verder verfraaien en onderzoeken of het bestuur zelf geen initiatieven moet nemen in het ontwikkelen van instapklare winkelpanden. Taelman vond dit allemaal te ver gaan en kon absoluut niet duidelijk verwoorden waar zijn partij dan eigenlijk wél voor staat. Auto’s terug achter het stadhuis is het enige wat ik begrepen en onthouden heb.
VB-er Bart Verhoeven en lijstrekker Tom Claes van Groen/Lier&Ko kwamen scherp tegenover elkaar te staan over het OCT-verhaal. De burgemeester wilde zich mengen in het debat wat niet volgens de spelregels was en ook niet naar de zin van Claes…
Tenslotte waren CD&V-er Stijn Coenen en sp.a-er Freddy Callaerts elkaars opponenten over cultuur-en sportinfrastructuur. Grote éénsgezindheid over de noodzaak van een nieuw cultureel centrum, niet over de invulling en de plaats daarvan. Eveneens grote éénstemmigheid over de inspanningen van het huidige bestuur voor meer sportinfrastructuur .
Een groots en spannend debat was het zeker niet, wel één waar iedere partij een punt kon maken. Al vonden we het achteraf allemaal wel een beetje spijtig niet op alle thema’s te hebben kunnen tussenkomen. We hebben immers over alles een gefundeerde mening. Denken we althans☺☺
Zaterdag 29 september
Vandaag samen met kandidaten naar de zaterdagse markt geweest. Niet om campagne te voeren, maar om elkaar te zien, samen een koffietje te drinken en te praten over hoe de campagne loopt, wat hen is opgevallen bij collega’s of concullega’s, welke onmogelijke dingen de één of andere tegenpartij uitgekraamd heeft, en hoe goed we zelf wel zijn☺☺…
Praten met elkaar en ideeën en ervaringen uitwisselen doet altijd deugd in campagnetijd. Ook zelf heb ik er veel behoefte aan. Het is een fantastisch gelukkig toeval dat net in dit verkiezingsjaar de maand september zo zonnig en warm is geweest: ideaal om veel buiten te lopen, markt-en huisbezoeken te doen, affiches te plakken (of zoals wij nu doen: te timmeren) of gewoon te flyeren…
Als je in deze dagen over de markt loopt, reageren mensen soms heel verschillend: voor sommigen is er niets aan de hand, de verkiezingen staan nog niet echt in hun agenda, denk ik; anderen lopen je enthousiast tegemoet en wensen je veel succes; nog anderen kijken weg of lijken zelfs een ommetje te maken om niet tegen je te moeten praten…of verbeeld ik mij dat? Zou kunnen want als je zelf volledig in verkiezingsmodus zit, denk je dat dit bij iedereen zo is, wat natuurlijk onzin is.
Zelf heb ik altijd van verkiezingscampagnes gehouden, ook toen ik zelf nog lang geen kandidaat was, er zelfs niet aan dacht. Ik herinner mij vooral de spanning in de weken voor de verkiezingen toen mijn vader kandidaat was. Ik was altijd fan ook al kende ik toen, als klein kind, niet de finesses van zijn partijprogramma. Ik wist en voelde wel dat hij integer, eerlijk en rechtvaardig wilde zijn als politicus en dat volstond voor mij om er volledig mee voor te gaan.
De spanning voor de verkiezingen vond ik altijd een beetje een feest. Ook al liep de verkiezingsdag zelf niet altijd zoals we verwachtten of hoopten, de spannende (en vaak plezierige) campagne hadden we dan toch gehad. Het was de tijd zonder sociale media en gefotoshopt drukwerk maar met fanfares, optochten, autocaravans, meetings, politici die op stoel of tafel werden gehesen om het woord te voeren…Zo anders dan nu in uitvoering maar in de kern identiek: strijd voor het beste programma en de beste kandidaat!
Vrijdag 28 september
Vanmiddag heb ik een groot deel van het jongerendebat, georganiseerd door de jeugddienst van onze stad meegemaakt. Er waren vier edities zodat alle laatstejaars van al onze Lierse scholen konden deelnemen.
Het concept was origineel: telkens twee partijen debatteerden over een thema waarna een panel van jongeren verdere vragen kon stellen. Elke politieke partij had een vertegenwoordiger mogen aanduiden: meestal, maar niet altijd, was dit een jongere.
Voor Open Vld nam Benjamin Torfs , de voorzitter van Jong VLD Lier-Koningshooikt deel . Met zijn 24 jaar meteen ook de jongste van de politieke deelnemers. En hij deed het schitterend! Hoewel hij de finesses van concrete dossiers natuurlijk niet zo goed kende als sommige van zijn tegenstanders die fulltime politici zijn, bracht hij steeds rustig en doordacht gefundeerde liberale thema’s en argumenten aan. Bij elk van de vier debatten was zijn eindscore hoger dan zijn beginscore wat betekent dat hij gaandeweg jongeren had kunnen overtuigen van zijn stellingen.
Persoonlijk was ik niet alleen blij met de prestatie van Benjamin maar zeker ook met de organisatie van het debat zelf. De deelname van alle scholen en de vele vragen die reeds vooraf waren ingestuurd door leerlingen, geeft ook aan dat zowel directie en leerkrachten als leerlingen zelf weten of aanvoelen dat politiek belangrijk is voor hen, dat de politiek zich dagelijks met hen bezighoudt.
Ik vind het zeker ook een opdracht van elke school om bij verkiezingen hun leerlingen te confronteren met het belang van de stembusgang en er met hen over te praten. Niet zozeer over de inhoud van de partijprogramma’s, dat zoeken ze wel op internet. Maar het waarom en het belang van verkiezingen in een democratische gemeenschap, daar moeten we met zijn allen wel van doordrongen zijn. Nu iedereen het erover eens is dat burgerschapsvorming een absolute must is in de curricula van ons onderwijs, zal het luik “politieke vorming” daar wellicht een onvervreemdbaar onderdeel van uitmaken. Goede zaak!
Vandaag werd in Lier alleszins bewezen dat laagdrempelige politieke debatten tussen politici en jongeren niet voorbijgestreefd of oubollig zijn. Een opsteker!
Donderdag 27 september
Gisterennamiddag opnieuw een reeks huisbezoeken gedaan. Leuk om positief ontvangen te worden als we onze flyer met daarin kandidaten, kernboodschappen en manier van geldig stemmen aan bewoners overhandigen. Ik was er op voorhand een beetje ongerust over of mensen ons bezoek wel zouden waarderen: ze krijgen al zoveel verkiezingsdrukwerk in hun brievenbus, nog een flyer er bovenop kan dan wel eens te veel zijn. Maar neen hoor,..de mensen blijven hoffelijk, soms een beetje sceptisch, dat wel, maar soms ook echt enthousiast!
Ik stel wel een grote verscheidenheid vast in de manier waarop bewoners van bepaalde straten al dan niet reageren. Soms hangt dit ook van de omgevingsfactoren af. Drukke invalswegen zijn bijvoorbeeld niet zo leuk om huisbezoeken te doen: het lawaai van het verkeer maakt een gesprekje moeilijker, er zijn meestal veel appartementen en mensen naar beneden laten komen, of een uitlegje geven door de parlofoon is niet handig…Eens de hoek omgedraaid verandert het gevoel compleet. Samen met de omgeving wordt ook het huisbezoek rustiger en, wellicht ook voor de bewoner, daardoor boeiender. Klachten over verkeer of parkeerdruk nemen in verhouding, dus drastisch, af.
Sommige huizen zijn “opgesmukt” met bloembakken van Groen/Lier en Ko (uitgeleend zegt de partij, maar mag dat wel in de sperperiode ?) of met affiches, waarbij zowat alle partijen aan bod komen. Zelfs twee verschillende partijen achter één raam is geen uitzondering meer. Soms is duidelijk te merken aan het hoge aantal affiches van 1 kandidaat dat die daar waarschijnlijk in de buurt woont…in andere straten zijn partijen dan weer helemaal afwezig.
Kandidaten zien zichzelf graag geafficheerd achter ramen, op panelen en in tuinen. Het is nochtans de algemeen geldende overtuiging dat met affichering niet echt persoonlijke stemmenaantallen verhogen. Maar als partij niet in het straatbeeld aanwezig zijn , geeft anderzijds een slechte indruk, een indruk van onmacht en gebrek aan potentieel. Ook het psychologisch effect voor de kandidaat zelf is niet min: elke keer als die zichzelf tegenkomt, krijgt zijn of haar succesgevoel een boost, ook al zien potentiële kiezers de affiche amper hangen…
Er zijn al veel studies gemaakt over de effecten van campagnemiddelen op kiezers. Wat minder aandacht krijgt maar zeker nog interessanter is, is de manier waarop kandidaten, groot en klein, omgaan met hun campagne, hun promotie, hun kansen, hun succes, hun mislukking, hun drive, hun teamspirit (of gebrek eraan) en hoe ze zichzelf gedurende weken kunnen motiveren om tegen een grens aan te werken. Campagnevoeren: een fenomeen op zich!!
Woensdag 26 september
Wie vandaag campagne voert, heeft het druk, drukker, drukst….Eigenlijk is dit altijd zo geweest, denk ik. In al mijn ongeveer 20 campagnes die ik tot vandaag heb gevoerd, heb ik vastgesteld dat er tijdens de periode voorafgaand aan de verkiezingen iets gebeurt met kandidaten en hun entourage: de adrenaline giert bijna constant fel door hun lichaam , de zenuwen staan nog net iets meer gespannen, de algemene alertheid is groter en hun ego gevoeliger voor mogelijke (negatieve) opmerkingen… M.a.w. het leven van alledag krijgt een intensiteit die we alleen in bijzondere omstandigheden gewoon zijn.
Campagnevoeren blijft even spannend als vroeger maar is anderzijds nog drukker geworden omdat de media waarvan we als kandidaat gebruikmaken talrijker en veelzijdiger zijn geworden.
Bij mijn eerste campagne in 1982 waren er affiches, folders en brieven. Af en toe iemand die een telefooncampagne wilde opzetten. Maar nu zijn er ook internet, websites, mails, whatsapp, facebook e.a.sociale media…die nooit ophouden met draaien.
Wakker worden met 70 ongelezen whatsappberichtjes en 30 ongelezen mails, ook al heb je voor het slapengaan je smartphone gecheckt en heb je geen gat in de dag geslapen, is niet uitzonderlijk…En als we die berichten allemaal ordentelijk willen beantwoorden, en dat willen we toch, start de dag al met een stressy ontbijt en te weinig tijd voor een relaxte babbel voor de echte werkdag een aanvang neemt !
Intussen hoor ik meer en meer dezelfde verzuchting van meer en meer kandidaten over de partijgrenzen heen: blij dat 14 oktober stilaan dichterbij komt ! En nadien? Dan is er een feestje! Omdat we gewonnen hebben!… Of omdat we niet gewonnen hebben en nu weer tijd voor andere dingen hebben☺☺
Dinsdag 25 september
Zoals enigszins te verwachten kon zijn, bracht de gemeenteraad van gisteravond, de laatste voor de verkiezingen, toch nog wat commotie en zenuwachtigheid mee. Het door Groen en Lier&Ko toegevoegde agendapunt over het ter plekke goed te keuren lastenboek voor de kunstgrasvelden van VK Hooikt, kon uiteindelijk op weinig steun rekenen.
Meerderheidspartijen N-VA en Open Vld, evenals een aantal oppositiepartijen zijn er absoluut wel voor gewonnen het dossier te bespreken en op te lossen, maar niet holderdebolder zoals Groen-Lier&Ko het gisterenavond vroeg. Niet dus zonder grondige bespreking met de club zelf, zonder onderbouwd financieel dossier, zonder advies van de sportraad,…
Ik heb zelden zo’n plat politiek spelletje meegemaakt als dit, opgevoerd door de lijstduwer van Groen-Lier&Ko, 2 weken voor de verkiezingen. Het zegt veel over de partij die van participatie haar belangrijkste programmapunt maakt, het zegt veel over de man in kwestie (“kijk niet naar mijn daden”), het zegt veel over het niveau van onze gemeenteraad…
In ons programma schrijven wij dat we de gemeenteraad en de commissies willen herwaarderen door er een breed forum van te maken waar over partijgrenzen heen kan gediscussieerd worden over principes en grote krachtlijnen van een beleid. Als ik over het spelletje van gisteravond nadenk, vrees ik dat de mentaliteitswijziging die nodig is om tot een volwassen gesprek te kunnen komen over partijgrenzen en over meerderheid en oppositie heen, nog heel wat groeipijnen zal moeten doorstaan…
Maandag 24 september
Vandaag geen huisbezoeken want gemeenteraad vanavond. De laatste voor de verkiezingen. En dat merk ik aan de ijver van (een deel van) de verzamelde oppositie om een toegevoegd punt op de agenda te plaatsen.
Uiteraard geen probleem met toegevoegde punten want ze kunnen het schepencollege onder druk zetten en tot actie, of tenminste gemotiveerde reactie, aanzetten. Nu lijkt het punt mij slechts een platte poging om een schare kiezers alsnog voor zich te winnen, goed wetende dat dit punt niet holderdebolder kan ingewilligd worden zonder ook andere dossiers de even noodzakelijke aandacht te geven.
Het toegevoegd punt gaat over het dringend opstellen van een lastenboek voor kunstgrasvelden op de terreinen van VK Hooikt. Belangrijk? Ja, want opgenomen in zowat alle verkiezingsprogramma’s, dus voor de volgende jaren uitvoering quasi verzekerd.
Het is echter aan het nieuwe stadsbestuur om de prioriteiten te bepalen en hun uitvoeringstermijn. Waarom wordt vanavond niet gepleit voor de heraanleg van de straten in de wijk Kloosterheide (waarover we in de voorbije dagen een boze mail ontvingen) of over de noodzakelijk bouw van een nieuw sociaal restaurant en een sociale kruidenier? Omdat de mensen die bij dit laatste dossier belangen hebben minder mondig zijn en niet zo bedreven zijn in lobby-werk als de aanhangers van VK Hooikt?
In ons partijprogramma pleiten wij voor een herwaardering van de gemeenteraad en de commissievergaderingen. Dit zal van alle partijen de nodige maturiteit en ernst vergen om dit waar te maken. Plat opportunisme en “kat-en-muis”-spelletjes horen daar alleszins niet bij!
Zondag 23 september
Nog net 3 weken en we staan in het stemhokje. Om met z’n allen een nieuwe gemeenteraad te kiezen. Dezelfde avond nog zullen de gesprekken opstarten voor de vorming van een nieuw stadsbestuur…. Spannend! Voor iedereen, alle Lierenaars en Hooiktenaars, maar zeker ook voor onze partij!
Zullen, na 36 jaar in de meerderheid, de Lierse liberalen hun stek in het schepencollege behouden? Blijven we de tweede grootste partij op grote afstand van de eerste? Of kunnen we de kloof kleiner maken? Of zijn er andere partijen die voor verrassingen zorgen? Groen misschien? Toch een zetel voor “Hart”? Terug winst voor VB? En hoe doen onze individuele kandidaten het?
Onze partij heeft alvast een sterk programma met een duidelijke toekomstvisie en al onze kandidaten zijn heel enthousiast en energiek. Het overkomt mij dezer dagen eerder dat ik iemand moet afremmen in al zijn of haar ondernemingszin, dan dat ik ze moet aansporen tot meer inzet! Dit voelt beloftevol aan, maar voorzichtigheid blijft de boodschap…Bij elke verkiezing die ik als kandidaat meemaakte, (en dat zullen er ongeveer 20 zijn) ben ik verrast geworden, positief of negatief: je kan als partij winnen en toch uit de meerderheid vallen, als partij verliezen en toch in de meerderheid geloodst worden, als partij verliezen maar een goede persoonlijke score neerzetten,…
In dit campagnedagboek breng ik dagelijks een berichtje van op het terrein. De laatste weken voor de verkiezingen leveren in een schepencollege en gemeenteraad immers altijd wat extra zenuwachtigheid op. Ook mijn (bijna) dagelijkse huisbezoeken leveren heel wat stof tot nadenken en reflectie …
Tot morgen!