Naar aanleiding van de 70e verjaardag van het overlijden van Arthur Vanderpoorten in het concentratiekamp Bergen-Belsen tijdens WO II werd in het Koninklijk Atheneum Lier, dat zijn naam draagt, een plechtig herdenkingsmoment gehouden in aanwezigheid van de familie Vanderpoorten, leden en sympathisanten van de Lierse liberale gemeenschap.
Voorzitter J. Pen belichtte in zijn verwelkoming de betekenis van Arthur Vanderpoorten voor het onderwijs in het algemeen en voor het Atheneum Lier in het bijzonder .” Om de 70e verjaardag van het overlijden van Arthur Vanderpoorten te herdenken, konden wij geen geschiktere plaats bedenken dan de school die zijn naam draagt.
Arthur Vanderpoorten heeft gedurende gans zijn politieke carrière geijverd voor een democratisch , emanciperend officieel onderwijs. In 1937 diende hij als senator een wetsvoorstel in dat bepaalde dat de staat zelf de gebouwen van zijn onderwijs moest onderhouden ipv de gemeenten. Door gebrek aan financiële middelen of door politieke onwil kwamen de gemeenten hun verplichtingen immers vaak niet na. Dit had een vaak belabberde toestand van de gebouwen voor het rijksonderwijs als gevolg. In ruil voor het onderhoud door de staat droegen de gemeenten de gebouwen aan het rijk over.
Uit erkentelijkheid voor de inzet van Arthur Vanderpoorten voor het onderwijs in het algemeen en voor betere gebouwen voor het toenmalige rijksonderwijs in het bijzonder, kreeg het nieuwe Koninklijk Atheneum van Lier, dat in 1959 werd ingehuldigd, zijn naam en een monument. ”
Waarom we moeten blijven herinneren
Vlaams parlementslid Jo De Ro hield in zijn toespraak een pleidooi om in alle richtingen van het secundair onderwijs de vakken geschiedenis en burgerschap op te nemen om te leren uit onze eigen donkerste pagina’s van vorige eeuw.
Hij wees op het belang van herinneren en herdenken en drukte de hoop uit dat we de gruwel van 70 jaar geleden blijvend onder de aandacht zullen brengen en doorgeven van generatie tot generatie om te herinneren en te leren welke verderfelijke mechanismen er achter haat en vervolging zitten.
De toespraak vindt u hier.
In bewondering voor mijn grootvader
Kleinzoon Peter Vanderpoorten omschreef zijn grootvader als een veelzijdig man met vele talenten. Arthur was heel sociaal en maatschappelijk geëngageerd. „Mijn grootvader vocht voor zijn idealen met hart en ziel , hij was ook een familieman die zijn gezin liefhad.” Peter besloot met „ Ik heb mijn grootvader nooit gekend , nooit op zijn schoot kunnen zitten , nooit naar zijn verhalen kunnen luisteren omdat er een regime bestond , dat geloofde dat het arische ras superieur was en zijn tegenstanders martelde , uithongerde en verbrandde. Om Arthur Vanderpoorten te eren , vraag ik u allen wat gebeurd is niet te vergeten om herhaling te voorkomen.”
De toespraak vindt u hier.
De plechtigheid eindigde met een stiltemoment en een bloemenhulde aan het borstbeeld van Arthur Vanderpoorten in de aula van de school.