Dinsdag 6 juni overleed Luc Coenen, stadsarchivaris van onze stad, graag geziene vriend van velen maar bovenal ook echtgenoot en “compagnon de route” van Chris.
We wisten dat Luc erg ziek was maar de hoop op beterschap heeft bij ons allen altijd de bovenhand blijven hebben op het verschrikkelijke vooruitzicht van een afscheid.
Het slechtst mogelijke scenario heeft zich echter in werkelijkheid omgezet…. Met ongeloof en veel verdriet hebben we het nieuws van zijn heengaan ontvangen.
Ik heb zelf Luc leren kennen als een gedreven en ernstige leerling latijn-wetenschappen in het Koninklijk Atheneum Lier. Ik had het geluk aan hem Geschiedenis en Maatschappelijke Vorming te mogen geven: onderwerpen die Luc als geen ander interesseerden, en waarover hij mij later zelf nog veel leerde! Zijn besluit geschiedenis te gaan studeren aan de universiteit moet toen al bij hem vastgestaan hebben! Het was hem op het lijf geschreven.
Na hem een aantal jaren uit het oog te hebben verloren, kwam ik Luc opnieuw tegen, meer dan 25 jaar geleden: ik beginnende schepen van cultuur, hij beginnende conservator/archivaris bij de stad een niet te onderschatten job waarbij hij het beste in zichzelf naar boven haalde! Ik zag hem vaak in het museum of het archief, of aan de zijde van zijn Chris. Toen waren ze al, en voor altijd, een hecht en onafscheidelijk koppel!!
Ik heb Luc altijd ervaren als een van de meest loyale en integere medewerkers van de stad, een expert in zijn vakgebied, heel graag gezien bij collega’s en beleidsmensen om zijn kennis , zijn vriendelijkheid, zijn correctheid en zijn trouw.
Hij genoot met volle teugen van een goed boek of een nieuwe tentoonstelling, maar ook van een ontspannen babbel met vrienden langs de zijlijn van een voetbalveld en nadien van een lekker pintje en honderduit vertellen over reizen en tentoonstellingen. Om dan onmiddellijk met Chris ook plannen te maken voor een volgende vakantie, liefst met veel cultuur, want er viel nog zoveel te bekijken en te onderzoeken!
Een onwaarschijnlijk goede mens heeft ons verlaten. Dat maakt ons heel triest, maar we staan machteloos.
We wensen Chris en de familie veel sterkte en moed in deze donkere dagen.
Mogen de fijne herinneringen aan Luc, en die zijn er zo veel, een lichtpuntje betekenen bij het afscheid!
Je blijft in ons hart, Luc, we vergeten je nooit…
Marleen