november 2020

De voorbije weken werden de overheden van zowat alle niveaus te pas en te onpas met verwijten bekogeld over de te late, te onvolledige, te ondoordachte aanpak van de coronacrisis. Dat is zeker niet altijd terecht. Soms wel. Dat blijkt dan achteraf.

Dat we in juni de teugels te snel gevierd hebben en de maatregelen gelost, daar is zowat iedereen het over eens. Dat scholen een gigantische kluif hebben gehad aan het organiseren van hun lessen en het aan boord houden van alle jongeren, daar is ook iedereen het over eens.
Dat lokale besturen kort op de bal hebben gespeeld en, in het belang van hun nabije bevolking, voorzichtig en toeziend zijn geweest, is ook juist en dit heeft de merites van deze lokale besturen in crisissituaties voor iedereen duidelijk geaccentueerd.
Dat deze coronacrisis er hoofdzakelijk 1 geweest is van veel verdriet en problemen is ook juist. Dat er geen lessen voor de toekomst uit getrokken kunnen en zullen worden, is echter niet aan de orde.

We konden de crisis niet voorzien en we zijn daardoor in grote mate, en onvoorbereid, gepakt in snelheid. Maar met veel inventiviteit en creativiteit zijn velen aan de slag gegaan om het beste te maken van de situaties, en de problemen om te buigen tot opportuniteiten en kansen.
Dat zagen en zien we in ons onderwijs.

Afstandsonderwijs, gebruikmaken van geavanceerde IT-mogelijkheden, is in vele van onze scholen, pre-corona, lang blijven hangen in de opstartfase. Of klassikaal en groepsgewijs lessen geven en volgen, wel ideaal is, is pre-corona eigenlijk zelden een onderwerp van discussie geweest. Ondanks pleidooien van onderwijs-experten terzake.

De crisis die zich sinds maart manifesteerde verplichtte leraren en leerlingen tot een gigantische stroomversnelling in hun aanpak van afstandsonderwijs en IT-gebruik. De crisis maakte ook duidelijk dat over een laptop beschikken geen luxe is. IT-materiaal behoort tot het basismateriaal waarop elke leerling recht heeft. Zoals dat vroeger alleen voor schriften, pennen en boeken het geval was.

Als alle leerlingen over degelijk IT-materiaal en over een degelijke internetverbinding beschikken is de eerste stap gezet op weg naar een echt gelijke kansenonderwijs. De volgende stappen hebben te maken met de inzet en het gebruik van dit materiaal.

Scholen en hun leraren worden door de mogelijkheid op afstand les te geven immers veel gemakkelijker in staat gesteld op maat te werken: bijwerken en vooruit werken is gemakkelijker te realiseren. Remmen en gas geven naargelang de leerling en de leerstof is beter haalbaar. Oriënteren, heroriënteren en remediëren en stimuleren binnen een vak, binnen een studierichting of daarbuiten wordt meer vanzelfsprekend. Door de strenge afstandsregels van vandaag, zijn scholen mee in dit verhaal. Ze moeten wel.

Hopelijk houden ze hun ervaringen vast en distilleren ze uit deze crisismaatregelen alle goede punten van vooruitgang voor alle leerlingen . En voor altijd.

Na de tsunami van nieuwsberichten over de verkiezing van de nieuwe president van de Verenigde Staten, en alle gelukwensen aan de democratische familie in Amerika en in heel de wereld die bij deze verkiezing hoorde, keren we terug naar het hier en nu. 

We staan met beide voeten weer in de corona-realiteit, waar we vorige week, en zoveel weken en maanden voordien ook al stonden.
Of toch niet! Er verschijnen stilaan lichtpuntjes op het einde van wat een eindeloze tunnel leek.

Reeds vorige week was er schuchter goed nieuws toen bleek dat sommige cijfers in de corona-berichtgeving, voorzichtig de goede kant begonnen uit te gaan. Dat gaf meteen moed. Sober en voorzichtig alle afstandsregels opvolgen als die geen effect lijken te hebben, is nooit stimulerend.

Maar alle genomen maatregelen lijken dus wel degelijk naar succes te leiden en dat geeft moed. Bovendien kwam de voorbije dagen het geweldige nieuws over de goede resultaten van het vaccin-in-ontwikkeling. Ook al temperde de minister van Volksgezondheid ons enthousiasme enigszins in zijn gekende no-nonsense stijl, dat kon de hoop op betere tijden de kop niet indrukken.

Maar iedereen die ervoor waarschuwt niet te hard van stapel te lopen en de strenge maatregelen niet te snel te lossen, heeft natuurlijk gelijk. Het zou bijzonder jammer zijn als begin december de deuren van winkels en horeca opnieuw wijd open worden gezet en na de eindejaarsfeesten terug moet overgeschakeld worden naar een (derde) lockdown.

We moeten nu volhouden en ons voorbereiden op een sober kerstfeest en een uitzonderlijke maand januari zonder recepties en andere drukbevolkte bijeenkomsten in het teken van het nieuwe jaar. Als we dat doen, is de kans groot dat de cijfers verder dalen en, in combinatie met een vaccin voor alleszins reeds de meest kwetsbaren, de pandemie voor het eerst op een stabiele basis kan worden teruggedrongen.

Wie weet kunnen we dan, maar dan pas, beginnen dromen van een “gewone” paasvakantie met een buitengewoon paasfeest! Om alle vrienden en familieleden te verwelkomen in een veilige en gezonde omgeving. En waarom zou een “een gelukkig paasfeest en vooral een goede gezondheid, want dat is het belangrijkste” op 4 april niet op zijn plaats zijn? We weten nu immers ook met zijn allen hoe kostbaar en fragiel gezondheid is, en hoe gelukkig we worden van een leven zonder beperkingen!