mei 2020

Sneller dan gedacht, want slechts na 1 stemronde, is de nieuwe voorzitter van Open Vld gekend. Egbert Lachaert, advocaat uit Merelbeke, wordt onze chef voor de komende jaren. Hij staat voor een moeilijke taak, zoals voorzitters van politieke partijen altijd voor veel uitdagingen staan.

Egbert komt uit een politiek nest, ik zat zelf enkele jaren naast vader Patrick in het Vlaams parlement en bewaar daar overigens de beste herinneringen aan. Egbert had de politieke microbe heel jong te pakken en was zowel als scholier als nadien als student een trekker in het vertegenwoordigen van zijn leeftijdgenoten bij beleidsmensen.

In onze partij zal hij eerst en vooral het vertrouwen moeten winnen van al diegenen bij wie hij niet de eerste keuze als voorzitter was. Dat zal niet moeilijk zijn, meen ik. Als lokaal mandataris en als fractieleider in de Kamer is hij gewoon met veel verschillende meningen om te gaan, te overleggen en, indien nodig, compromissen te sluiten. Hij is verstandig en ambitieus en wil van zijn voorzitterschap een succes maken: zoveel mogelijk nieuwe en oudere liberalen achter zich krijgen kan zijn doelstelling alleen maar gemakkelijker maken.

Ik lees in een krant dat Egbert het rechts-liberale kamp vertegenwoordigt en de links-liberalen hierdoor tegen de muur zouden gedrumd zijn wat de toekomst van Open Vld verder zou hypothekeren. We zijn in de eerste plaats toch allemaal liberalen met het grootste respect voor democratische waarden?

De nieuwe voorzitter heeft een duidelijk mandaat van de leden gekregen en daar scharen we ons dus eensgezind achter, en hij zal, van zijn kant, ongetwijfeld rekening houden met de mening van diegenen die niet voor hem gestemd hebben maar het liberale gedachtegoed op een variante wijze hoog in het vaandel dragen.

Mijn hoop is dat hij onze partij duidelijk kan afzetten tegen N-VA, zelfs al zullen sociaal-economische standpunten op de eerste plaats komen. Liberale klemtonen zoals aandacht voor ethische problemen, mensenrechten, privacy, onderwijs, een optimistisch mensbeeld,…zullen het onderscheid met de Vlaams-nationalisten benadrukken en kunnen ons in een nieuwe opwaartse spiraal brengen.

De opdracht in duidelijk, nu de handen uit de mouwen!

Vanaf 18 mei kunnen de leden van Open Vld hun stem uitbrengen op een nieuwe nationale voorzitter en nieuw nationaal partijbestuur. Einde van volgende week kennen we dan het nieuwe bestuur en misschien de nieuwe voorzitter. 

Als er geen van de 4 kandidaat-voorzitters de meerderheid haalt in de eerste ronde, komen de 2 best scorende kandidaten tegen elkaar uit in een tweede stemronde die loopt van 25 tot 29 mei. Ik ben nu al benieuwd naar de uitslag.

Zelf zetel ik sinds begin jaren negentig, toen als voorzitter van Open Vldvrouwen, in het nationale partijbestuur. Die periode is voor mij afgesloten. Sinds ik afscheid heb genomen van het Vlaams parlement, concentreer ik mij op de lokale politiek en speelt de nationale politiek zich iets te ver van mijn bed af om er nog wekelijks mijn zegje over te willen doen. Ik volg het graag, heb er mijn uitgesproken mening over en wil er graag af en toe over schrijven, maar dat is het.

Wie in het partijbestuur zetelt, is natuurlijk wel heel belangrijk om de visie en het beleid van de partij te ondersteunen en uit te dragen. Ik hoop daarom dat het vooral sociaal bewogen liberalen zullen zijn die gekozen zullen worden: mannen en vrouwen met veel aandacht voor onderwijs, welzijn en gezondheid (hoe belangrijk ze zijn ondervinden we in deze tijden meer dan ooit) en voor het werk van de lokale besturen. Natuurlijk blijven een gezonde economie en financiën prioritaire uitgangspunten voor ons, liberalen, maar er is zoveel meer dan dat!

Daarom hoop ik dat ook de nieuwe voorzitter van een sociaal engagement werk maakt. De vier kandidaten, Stefaan, Els, Egbert en Bart, hebben allemaal een zekere verdienste maar om voorzitter te zijn van een beleidspartij moet men aandacht hebben voor ALLE domeinen van het maatschappelijk leven, goed kunnen communiceren EN dicht bij de lokale besturen staan. De nieuwe voorzitter zal mee regeringsonderhandelingen moeten voeren en juist daarom is het zo belangrijk ook aandacht te hebben voor de beleidspunten die ons tot sociaal liberalen maken.

Wie het ook wordt: de nieuwe voorzitter zal snel een uitnodiging vanuit Lier ontvangen om zijn concrete beleidsplannen toe te lichten.
Ik weet alvast voor wie ik duim!

Op 8 mei 1945 kwam in Europa een einde aan de tweede wereldoorlog. Tientallen miljoenen mensen, militairen en burgers, verloren het leven in wat 1 van de gruwelijkste oorlogen uit de geschiedenis is geworden. 

Dezer dagen zijn we, bij het bekijken van de schitterende reeks op Canvas “De kinderen van de Holocaust”, opnieuw mee getuige van de verschrikkelijke uitwassen van het nazisme die onze samenleving door elkaar schudde en uitmondde in de concentratiekampen. Zoals een joodse vrouw die de oorlog overleefde in de reeks herhaaldelijk zucht: “Hoe was dit mogelijk”?

Toen ik jaren geleden met leerlingen het concentratiekamp van Buchenwald bezocht, vertelden jongeren mij dat dit bezoek voor hen bij de les geschiedenis hoorde. “Mensen zijn vandaag niet meer tot zulke uitwassen van haat in staat”, geloofden ze, “Dit zou niet meer worden geduld”.

Ik zou het graag willen geloven en willen argumenteren dat de Europese samenleving sterk is veranderd en dat dezelfde vormen van haat en vernietiging vandaag geen kans meer zouden maken. Maar ik ben heel voorzichtig. Als ik de opgang van extreem-rechts, overal in Europa, vaststel, als ik de haat spuiende en onverdraagzame reacties op sociale media lees, elke dag, over zoveel verschillende onderwerpen, … word ik bang. We mogen niet vergeten en we moeten blijven waarschuwen. De gruwelen kunnen altijd en op vele manieren terugkomen.

8 mei moet daarom in de toekomst herdacht worden als het einde van de tweede wereldoorlog maar ook gevierd worden als de dag waarop de moderne democratie geboren is. Velen zijn gestorven voor onze vrijheid, dat mogen we nooit vergeten!

Nu de scholen zich stilaan uit de corona-halsgreep beginnen los te maken en 15 mei in grote letters op de schoolborden staat geschreven als herstart voor (een deel van) de leerlingen, vragen ook de laatste praktische beslommeringen en moeilijkheden om een oplossing. 

Leraren kunnen niet overal tegelijk zijn, niet EN preteachen aan de ene groep EN fysiek lesgeven aan de andere terwijl ze ook hun extra voorbereidingen en remediëringen moeten  volhouden. Heel goed idee dus  student-leraren in te schakelen bij alle op til staande werkzaamheden in een school bij de heropening, meestal die school waar ze al stagelessen volgden en gaven.

Veel hogescholen en universiteiten (niet allemaal) hebben besloten , onder bepaalde voorwaarden, hun studenten in te schakelen bij alle mogelijke opdrachten waar een school de komende weken mee zal geconfronteerd worden. De school in kwestie kan daardoor op een rustige manier met haar eigen  leerkrachten overleggen welke taken zij zelf zullen opnemen en wat ze kunnen overlaten aan de, in dit geval, zelfstandige stagiair.

Voor de stagiair is het een opsteker dat hij of zij taken kan opnemen die in normale omstandigheden alleen de vaste klasleerkracht uitvoert. De ervaring die ze daarbij opdoen kan hen meteen vele stappen verder brengen in hun groei als leraar.

Win-win dus voor scholen EN studenten. Zo worden ervaringen, opgedaan in corona-tijden, misschien hier en daar een leidraad voor nieuwe werkwijzen!

Marleen Vanderpoorten