december 2019

Ik luister vaak naar de radio, vooral naar de ochtend- en avonduitzendingen, soms als ik met de wagen op weg ben naar 1 of andere vergadering, aanschuivend in de file. Ik krijg dan veel informatie over de politieke issues van het moment, issues die de volgende dag alweer ver weg lijken te zijn.

De haast, drukte, snelheid en oppervlakkigheid waarmee in onze samenleving vaak gecommuniceerd (moet) worden, komt de juistheid en de grondigheid van de berichtgeving zelden ten goede. De druk en zenuwachtigheid die de journalist van dienst vaak bij elke vraag opvoert bij de politicus die hij ondervraagt, is vaak ergerlijk.

Een rustige en genuanceerde uitleg is tijdens dit ochtendlijk radio-luisteren niet aan de orde. De inspiratie ligt niet zelden bij een ongenuanceerd krantenartikel zoals enkele dagen geleden in Het Laatste Nieuws het geval was. Daar stond immers te lezen dat Open Vld zich verzette tegen een besparing van 6% op de toelagen in het Vlaams parlement aan politieke partijen.

Ten eerste: over lonen aan politici en toelagen aan politieke partijen kan je zelden het debat winnen. Iedereen heeft wel een reden om te vinden dat die te hoog, te riant of te weinig responsabiliserend zijn.

Ten tweede, en vooral, moet over elk politiek onderwerp in de media de weergave van de partijstellingname natuurlijk correct zijn. Dat was in deze NIET het geval. Integendeel: Open Vld is voorstander van een grondig debat over de partijfinanciering, zonder om het even welk heilig huisje te sparen, meer besparen was dus de boodschap van de partij. Dit standpunt is niet evident want het Vlaams parlement moet daarvoor ook het debat aangaan met de andere parlementen in België en met alle politieke partijen. Een moedig standpunt dus.

Maar dit bleek niet uit de nieuwsberichten van dinsdagochtend. Slechts 1 deel van het Open Vld-verhaal werd gebracht namelijk dat de partij niet akkoord ging met het voorstel zoals het op de tafel lag. Dat de partij veel verder wil gaan in de besparing werd niet vermeld, de fractieleider werd zelfs de mond gesnoerd in de ochtend-uitzending van radio 1 toen hij het standpunt volledig wilde duiden en toelichten. Het duurde dus ook slechts enkele minuten vooraleer kampioen-twitteraar Francken, die bloed rook, deze verkeerde stellingen met nog meer leugens en onzin via social media verspreidde en Open Vld daarmee frontaal torpedeerde.

Dit alles groeide binnen de kortste keren uit tot een staaltje van je reinste volksverlakkerij, gebrek aan ernst en gedegenheid vanwege de betrokken journalisten en gebrek aan enig inzicht in de werking van de hedendaagse nieuwsberichtgeving, inclusief het creëren van een perceptieverhaal vanwege de betrokken (te brave, te naïeve?) fractieleider van Open Vld.

Les van het verhaal? Na een dramatische peiling voor Open Vld van vorige week, zwijg je misschien beter even over een gevoelig onderwerp als partijfinanciering als deze communicatie niet heel helder en eenvoudig kan gebracht worden.

Dezelfde avond gooide Bart Tommelein zijn kandidatuur voor het partijvoorzitterschap in de media. Goede zaak! En het juiste moment om de aandacht af te leiden van een mismeesterd verhaal over partijfinanciering. Bart weet tenminste hoe en wanneer moet gecommuniceerd worden. In deze perceptie-tijden is dat misschien wel de belangrijkste eigenschap die een partijvoorzitter moet hebben!

Nederlands kennen om in onze samenleving aan de slag te gaan en een zelfstandig bestaan uit te bouwen, is een absolute must. Dat is nu zo, dat was 100 jaar geleden ook al zo.

Alleen spreken we daar nu over met betrekking tot mensen die zich vanuit andere landen in onze samenleving willen vestigen, integreren en zich er thuis willen kunnen voelen.

100 jaar geleden was de taalstrijd van een totaal andere orde: Vlamingen moesten opboksen tegen een Franstalige burgerij die de administratie, het gerecht en het onderwijs beheerste en overheerste.

Een aantal Vlaamse liberalen waaronder mijn grootvader Arthur Vanderpoorten, voerden toen (ook en niet in het minst in eigen partij) een strijd tegen de verfransing, en voor de vervlaamsing van administratie, gerecht en vooral onderwijs omdat de emancipatie en de zelfredzaamheid van mensen en samenleving ervan afhingen.

Taal is altijd belangrijk. Voor ons, liberalen, niet om de Vlaamse deelstaat te verheerlijken en als ultiem einddoel van ons politiek streven te zien maar omdat het vanuit sociaal oogpunt een eerste vereiste is om samen te kunnen leven, elkaar (letterlijk) te begrijpen en ook aan te voelen. Daarom moeten we als liberalen, waar we kunnen, blijven inzetten op de kennis van het Nederlands. Dit is geen ver-van-ons-bedshow!

In Lier werken we als stadsbestuur uitstekend samen met het volwassenenonderwijs om lessen Nederlands te geven aan mensen met migratieachtergrond. Vorige week keurde het schepencollege een beslissing goed om taalcoaching op de werkvloer te organiseren.

Zo wordt de drempel naar werk verlaagd en wordt de kans op inschakeling fors verhoogd.

Taal en werk gaan samen. Daar op inzetten is van (over)levensbelang voor een begripvolle samenleving!

De voorbije dagen was er in onze stad heel wat gemor te horen over de slechte doorstroming door de gewijzigde verkeerssituatie op het kruispunt Baron Opsomerlaan/tunnel en op de Antwerpsesteenweg voorbij de ring. In beide gevallen werd de verkeersafwikkeling er aangepast omdat er al jarenlang klachten zijn over de onveiligheid, in het geval van de tunnel vooral voor voetgangers en fietsers, in het geval van de Antwerpsesteenweg voor iedereen.

Het gaat dan zoals altijd als er een discussie ontstaat over verkeer en mobiliteit: íedereen heeft er wel eens mee te maken en iedereen waant zich in min of meerdere mate expert terzake. Mobiliteit is echter geen exacte wetenschap: het is niet omdat men op een bepaalde plaats de weg aanpast, dat alle automobilisten op dezelfde manier hierop gaan reageren.

Sommigen zullen zelfs extra creatief worden en zelf een heel ander traject volgen, wat soms tot oplossingen leidt maar soms ook de situatie nog erger maakt. Denk maar aan het onbedoeld gecreëerde sluipverkeer in voorheen rustige wijken. Heel vaak moeten de nieuwe opstellingen na een poosje ook nog bijgestuurd worden. Daarenboven moeten nieuwe situaties ook wennen. Chauffeurs moeten te allen tijde ook rekening houden met de verschillende situatie tijdens spits-en daluren voor de berekening van de tijdsduur van hun verplaatsing. Er wordt meer gefietst, meer gestapt en door believers ook meer getreind en gebust.

Door de Vlaamse overheid wordt de komend jaren volop ingezet op veiliger kruispunten en meer fietspaden. Dat is allemaal goed nieuws. Maar nog meer van dat alles zou nog beter zijn, niet alleen voor de verkeersveiligheid, ook voor onze leefomgeving in het algemeen. En af en toe een beetje geduld vanwege iedereen wanneer wordt gezocht naar de beste oplossing voor zoveel mogelijk weggebruikers is een advies dat we alvast aan alle “verkeersexperten” geven?.

In Mechelen gaat de gemeenteraad zich de volgende jaren laten inspireren en bijstaan in zijn beleid door een Burgerplatvorm. Dit zal bestaan uit 50 Mechelaars die geselecteerd worden uit 5.000 mensen, geloot uit alle bewoners van de stad.

Het is 1 van de vele initiatieven die momenteel groeien, en hopelijk ook zullen bloeien, rond participatie en inspraak inzake het lokale beleid.

Ook onze stad zette belangrijke, zij het minder spectaculaire stappen, op het vlak van burgerbetrokkenheid. Zo organiseerden wij twee “toekomstavonden” waarbij burgers uitgenodigd werden mee na te denken over vier belangrijke beleidsthema’s voor onze stad.

Daarnaast werd aan de nieuwe adviesraden, die zich buigen over zowat alle beleidsthema’s, gevraagd hun mening te formuleren over het ontwerp van begroting en meerjarenplan dat in december aan de gemeenteraad zal worden voorgelegd. De meerderheid heeft zich geëngageerd met zowel de uitspraken van de toekomstavonden als de visie van de adviesraden, rekening te houden in de definitieve versie van haar begroting en meerjarenplan. Dit werk is intussen afgerond en zal eerstdaags aan de gemeenteraadsleden worden overgemaakt.

De inspanningen van onze burgers tijdens de toekomstavonden en de inzet van de leden van de adviesraden, om tot gemotiveerde bijsturingen en voorstellen te komen, verdienen waardering en respect. Het is dan ook niet meer dan logisch dat het schepencollege rekening houdt met het geleverde werk, de voorstellen meeneemt of duidelijk argumenteert waarom dit niet kan. We zullen zo tot een beter beleid met meer gedragen voorstellen komen.

Het initiatief van Mechelen zullen we nauwgezet en op de voet volgen. Misschien moet dit ooit een nieuwe stap worden voor onze stad. Maar we gaan op het vlak van participatie stapsgewijs te werk gaan en ervoor zorgen dat alle initiatieven goed uitgewerkt en ondersteund in het veld worden gezet. Wat andere besturen ondernemen kan als voorbeeld strekken, en kan ons op ideeën brengen. Het zijn als het ware proeftuinen waaruit we later de geslaagde experimenten kunnen distilleren.

Het is alleszins boeiend om mee te maken hoe de zuiver representatieve democratie met verkozen vertegenwoordigers aangevuld kan worden met initiatieven van betrokken burgers.
Wordt dus zeker vervolgd!