november 2019

Vorig weekend werd een voormalig rusthuis dat als asielcentrum zou ingezet worden, in brand gestoken door tegenstanders. De daaropvolgende dagen was de verontwaardiging hierover groot en intens in zowat alle geschreven en gesproken media, en bij veruit de meeste politieke partijen en hun aanhangers. 

Niet zo op sociale media en aan sommige cafétogen. De opzwepende en polariserende taal die het extreem-rechtse Vlaams Belang al jaren laat horen  over asielzoekers en integratie , gaat er bij hun aanhangers in als zoete koek. En als heren en dames parlementairen van Vlaams Belang racistisch taalgebruik mogen hanteren, waarom hun aanhangers dan niet, hoor ik zeggen.

De kern van de zaak werd op een sublieme manier samengevat door Vlaams minister van Samenleven Bart Somers, zich richtend tot de VB-fractie:”Ons samenlevingsmodel wordt bedreigd door mensen zoals u, die hun hele politieke leven niets anders hebben gedaan dan haat gezaaid, angst vergroot en mensen tegen elkaar opgezet.”

Niet alleen in Vlaanderen maar ook in mijn stad maak ik het bijna dagelijks mee dat mensen tegen elkaar opgezet worden door onjuiste informatie met racistische motieven vanwege Vlaams Belang in het debat over integratie en samenleven. Deze opruiende taal vindt een gemakkelijke voedingsbodem bij bange mensen. En dat mensen bang zijn is niet vreemd maar door veel beleidsmakers wel zwaar onderschat.

Leven in een diverse en multiculturele maatschappij vraagt sociale vaardigheden en zelfvertrouwen. Zonder deze attitudes kan een snel groeiende multiculturele samenleving voor sommigen eerder bedreigend aanvoelen: de armoede in Vlaanderen blijft bestaan en het schaarse geld zal door meer mensen moeten gedeeld worden, hoor ik bijvoorbeeld vaak zeggen.

En dit terwijl er wel plaats, geld en werk genoeg is om iedereen op weg te zetten naar een zelfstandig leven, zonder afhankelijkheid van de overheid. Hoe bouwen we een veelkleurige wereld vol zelfvertrouwen op? Waar liggen de grenzen van onze solidariteit en van ons eigenbelang? En hoe rijmen ze met elkaar? Dit zijn de kernvragen van het debat dat nu moet gevoerd worden.

Dat het in brand steken van een toekomstig asielcentrum vele bruggen te ver is, en de felicitaties hiervoor op sociale media eveneens: dat is overduidelijk. De dader en zijn sympathisanten mogen op geen enkel, geen enkel mededogen rekenen!

Maar dat mensen, alle mensen, sterker moeten gemaakt worden en correcter geïnformeerd over de oorzaken en gevolgen (ook voor hen) van een diverse samenleving, is eveneens een noodzaak! Dit overlaten aan de desinformerende, opruiende taal en geschriften van extreem-rechts, is onverantwoordelijk.

Bart Somers zette in het Vlaams parlement de eerste stap uiteen in een duidelijke visie. Nu het vervolg nog!

De tijd dat werk en wonen thema’s waren die alleen bovenlokaal werden “gemanaged” ligt definitief achter ons. Tot ongeveer 10 jaar geleden voelden de meeste lokale besturen en lokale administraties zich zelden geroepen zich intens bezig te houden met het toezicht op het aanbod van kwaliteitsvolle (privaat verhuurde) woningen op haar grondgebied of het beschikbaar zijn van laagdrempelige jobs.

De instroom van mensen met migratieachtergrond aan de ene kant en de meer dan terechte toenemende aandacht voor de problemen van kansengroepen aan de andere kant, hebben bijgedragen tot het besef dat niet de hogere overheid maar wel de lokale besturen het best geplaatst zijn  om deze problemen mee aan te pakken.

De hogere overheid, federaal en Vlaams, moet natuurlijk wel een aantal krijtlijnen uittekenen waarbinnen een beleid van gemeenten kan en moet gevoerd worden, maar lokale accenten kunnen door de eigenheid van de lokale problemen alleen maar door de lokale besturen gelegd worden.

In Lier doen we dat al een tijdje. In het bestuursakkoord en het meerjarenbeleidsplan dat nu op tafel ligt, gaan we nog een hele stap verder. Als bevoegde schepen kan ik daar heel wat toe bijdragen.

Op het vlak van wonen gaat dit stadsbestuur gerichter werk maken van een kwaliteitsvolle woonmarkt door de invoering van een conformiteitsattest, het uittekenen van een woonplan, met sensibilisering van eigenaars om hun woning aan kansengroepen te verhuren, met woonbegeleiding en een woonpremie voor de allerzwaksten, met extra crisiswoningen voor diegenen die plots en zonder direct zicht op een oplossing, op straat komen te staan.

Willen we alle mensen zelfstandig helpen maken, los van het vangnet van vervangingsinkomens, dan moeten we zorgen dat er voldoende jobs zijn om hen ervaring te laten op doen. We moeten ervoor zorgen dat ze snel de Nederlandse taal kunnen leren om zich op de werkvloer uit de slag te trekken.

Nadien moeten we werkgevers meer sensibiliseren om hen een tijdje te begeleiden op de werkvloer zodat ze snel zelf de job kunnen vinden die ze graag doen en die bij hen past. Het Lierse stadsbestuur zal zelf een voorbeeld stellen door werkgevers bijeen te brengen, te informeren en te sensibiliseren en door zelf een aantal jobs ter beschikking te stellen.

Alleen op deze manier zullen kansarmen, met of zonder migratieachterstand, gemakkelijker en duurzamer kunnen integreren in onze Lierse en Vlaamse samenleving. Problemen benoemen deden we al te vaak, problemen oplossen vraagt daadkracht en goede wil!

Ook al wordt de stad Lier in de komende jaren bestuurd door dezelfde meerderheid als in de vorige legislatuur, toch zijn er aanzienlijke verschillen in de accenten die de bestuursploeg van Open Vld en N-VA wil leggen.

De aandacht voor een financieel gezond beleid dat permanent monitort op schuldafbouw zonder de belastingen te verhogen, en beheersing van het personeelsbestand, blijven een constante. Maar het stadsbestuur wil ook meer een investeringsbestuur zijn.

Dit laatste blijkt uit de grote inspanningen die geleverd worden om straten en pleinen (her)aan te leggen, een inhaalbeweging uit te voeren inzake restauratie van monumenten en inspanningen te leveren voor extra sportinfrastructuur en een mogelijke nieuwbouw of renovatie van het cultureel centrum.

Mooie en verzorgde infrastructuur is belangrijk maar de inhoud van projecten is dat natuurlijk nog veel meer. Lier als warme, sociale en zorgzame stad krijgt veel aandacht: een nieuw onderkomen voor het sociaal restaurant en de sociale kruidenier en voor de ruilwinkel, en opvallende accenten op (sociaal) wonen en werk worden met stip genoteerd in de inventaris van initiatieven. Er wordt verder ingezet op Lier als groene, kindvriendelijke en toeristisch aantrekkelijke stad.

Nieuw in de manier van werken is het participatief karakter van de beleidsvorming. De toekomstavonden in de maand september toonden de weg: in de beleidsplanning worden alle initiatieven die met deze toekomstavonden gelinkt zijn, gelabeld op een eenvormige manier.

Het woord is nu de komende weken aan de gemeenteraadsleden en de adviesraden het ontwerp van het beleidsplan te beoordelen en, eventueel, bij te sturen. Pas nadien, in de maand december, zal het schepencollege een definitief voorstel aan de gemeenteraad voorleggen.